«Αν η χώρα πέρασε όσα πέρασε και οι εν λόγω «βαρώνοι» παραμείνουν αλώβητοι ή ενισχυμένοι, η υγιής ανάπτυξη θα αργήσει». Η επισήμανση αυτή ανήκει στο διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή», Αλέξη Παπαχελά, ο οποίος αναφερόμενος στον πρωθυπουργό της χώρας, κάνει λόγο για «ατελή «μεταμόρφωση»».
Σε αντίθεση με τις άλλες εφημερίδες που εκφράζουν την ικανοποίηση τους ή και .....
το θαυμασμό τους για τις «επιτυχίες» του κ. Αντώνη Σαμαρά, ο Αλέξης Παπαχελάς, εκφράζει ενστάσεις για το «κομματικό κράτος που συνεχίζει να υφίσταται» και για τους «κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να το... αρμέγουν». Το συγκρότημα Αλαφούζου στέλνει ένα μήνυμα δυσαρέσκειας για την επανάληψη του φαινομένου των «βαρώνων» και των «νταβατζήδων».
Γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαχελάς, μεταξύ άλλων στο άρθρο του:
Στην περίπτωση του κ. Σαμαρά έχει κανείς την εντύπωση πως η «μεταμόρφωση» του περασμένου καλοκαιριού παραμένει ατελής. Νιώθει, δηλαδή, πως έπειτα από μια σύσκεψη για το πώς θα ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις, ανοίγει ξαφνικά μια «κομματική μπουκαπόρτα» στο γραφείο του στο Μαξίμου μέσα από την οποία «μπουκάρουν» μερικοί κλασικοί παλαιοκομματικοί σύμβουλοι. Και εκεί αρχίζουν το μπίρι-μπίρι: «Μα πρέπει να βολέψουμε τον τάδε συνδικαλιστή που ήταν μαζί μας χρόνια», «και τι θα κάνουμε με αυτήν τη θέση; Πρέπει να βάλουμε κάποιον δικό μας γιατί θα τον χρειασθούμε αν πάμε σε εκλογές». Το διφυές σύστημα διακυβέρνησης του Μαξίμου κουβαλάει μαζί του και το τεχνοκρατικό, καινούργιο και το φαύλο, παλαιοκομματικό χθες. Το πού και πότε επικρατεί το χθες φαίνεται από μια απλή ανάγνωση βιογραφικών διορισμένων στελεχών σε καίριες θέσεις. Κρίμα, πολύ κρίμα.
Ενα δεύτερο στοιχείο που λείπει από τη διακυβέρνηση Σαμαρά είναι αυτό που αποκαλούσε ο Κλίντον «the vision thing», το όραμα. Εχει κανείς την εντύπωση ότι η χώρα κυβερνάται από μέρα σε μέρα ή το πολύ πολύ από εβδομάδα σε εβδομάδα. Αν κάποιος ρωτήσει «και πού θέλετε, κ. πρόεδρε, να βρίσκεται η χώρα σε δέκα χρόνια, ποιο είναι το "στόρι" της ανάπτυξης στο οποίο πιστεύετε;», φοβάμαι πως η απάντηση θα είναι επίπεδη...
Η χώρα, πάντως, έχει σταθεροποιηθεί. Το αν θα αλλάξει ριζικά και στη σωστή κατεύθυνση θα κριθεί από πολλούς παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι ο μελλοντικός ρόλος των διαφόρων «νταβατζήδων» που για χρόνια κυριαρχούσαν σε ορισμένους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς κλάδους και έπνιγαν κάθε περιθώριο ανάπτυξης οιουδήποτε άλλου. Αν η χώρα πέρασε όσα πέρασε και οι εν λόγω «βαρώνοι» παραμείνουν αλώβητοι ή ενισχυμένοι, η υγιής ανάπτυξη θα αργήσει.
Αν ο κ. Σαμαράς καταφέρει να δαμάσει το «παλαιοκομματικό χούι», να βρει τον τρόπο έκφρασης ενός πειστικού «στόρι» για τη χώρα και να βάλει τα ισχυρά συμφέροντα στη θέση που τους αρμόζει, θα κερδίσει πολύ περισσότερους «πόντους υστεροφημίας», οι οποίοι αποτελούν και το πολυτιμότερο αγαθό στην πολιτική.
http://www.iefimerida.gr/news/104
Σε αντίθεση με τις άλλες εφημερίδες που εκφράζουν την ικανοποίηση τους ή και .....
το θαυμασμό τους για τις «επιτυχίες» του κ. Αντώνη Σαμαρά, ο Αλέξης Παπαχελάς, εκφράζει ενστάσεις για το «κομματικό κράτος που συνεχίζει να υφίσταται» και για τους «κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να το... αρμέγουν». Το συγκρότημα Αλαφούζου στέλνει ένα μήνυμα δυσαρέσκειας για την επανάληψη του φαινομένου των «βαρώνων» και των «νταβατζήδων».
Γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαχελάς, μεταξύ άλλων στο άρθρο του:
Στην περίπτωση του κ. Σαμαρά έχει κανείς την εντύπωση πως η «μεταμόρφωση» του περασμένου καλοκαιριού παραμένει ατελής. Νιώθει, δηλαδή, πως έπειτα από μια σύσκεψη για το πώς θα ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις, ανοίγει ξαφνικά μια «κομματική μπουκαπόρτα» στο γραφείο του στο Μαξίμου μέσα από την οποία «μπουκάρουν» μερικοί κλασικοί παλαιοκομματικοί σύμβουλοι. Και εκεί αρχίζουν το μπίρι-μπίρι: «Μα πρέπει να βολέψουμε τον τάδε συνδικαλιστή που ήταν μαζί μας χρόνια», «και τι θα κάνουμε με αυτήν τη θέση; Πρέπει να βάλουμε κάποιον δικό μας γιατί θα τον χρειασθούμε αν πάμε σε εκλογές». Το διφυές σύστημα διακυβέρνησης του Μαξίμου κουβαλάει μαζί του και το τεχνοκρατικό, καινούργιο και το φαύλο, παλαιοκομματικό χθες. Το πού και πότε επικρατεί το χθες φαίνεται από μια απλή ανάγνωση βιογραφικών διορισμένων στελεχών σε καίριες θέσεις. Κρίμα, πολύ κρίμα.
Ενα δεύτερο στοιχείο που λείπει από τη διακυβέρνηση Σαμαρά είναι αυτό που αποκαλούσε ο Κλίντον «the vision thing», το όραμα. Εχει κανείς την εντύπωση ότι η χώρα κυβερνάται από μέρα σε μέρα ή το πολύ πολύ από εβδομάδα σε εβδομάδα. Αν κάποιος ρωτήσει «και πού θέλετε, κ. πρόεδρε, να βρίσκεται η χώρα σε δέκα χρόνια, ποιο είναι το "στόρι" της ανάπτυξης στο οποίο πιστεύετε;», φοβάμαι πως η απάντηση θα είναι επίπεδη...
Η χώρα, πάντως, έχει σταθεροποιηθεί. Το αν θα αλλάξει ριζικά και στη σωστή κατεύθυνση θα κριθεί από πολλούς παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι ο μελλοντικός ρόλος των διαφόρων «νταβατζήδων» που για χρόνια κυριαρχούσαν σε ορισμένους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς κλάδους και έπνιγαν κάθε περιθώριο ανάπτυξης οιουδήποτε άλλου. Αν η χώρα πέρασε όσα πέρασε και οι εν λόγω «βαρώνοι» παραμείνουν αλώβητοι ή ενισχυμένοι, η υγιής ανάπτυξη θα αργήσει.
Αν ο κ. Σαμαράς καταφέρει να δαμάσει το «παλαιοκομματικό χούι», να βρει τον τρόπο έκφρασης ενός πειστικού «στόρι» για τη χώρα και να βάλει τα ισχυρά συμφέροντα στη θέση που τους αρμόζει, θα κερδίσει πολύ περισσότερους «πόντους υστεροφημίας», οι οποίοι αποτελούν και το πολυτιμότερο αγαθό στην πολιτική.
http://www.iefimerida.gr/news/104
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου