ΔΕΚΟ: Οι πολιτικές ευθύνες [1]

Σοφία Βούλτεψη

Οι ΔΕΚΟ υπήρξαν πάντοτε η μεγάλη πληγή των προϋπολογισμών. Αλλά πίσω από όλες τις ανωμαλίες βρίσκεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Ούτε οι δημόσιες επιχειρήσεις φαλίρισαν μόνες τους, ούτε οι υπάλληλοι που εργάζονται σ’ αυτές προσέλαβαν τους εαυτούς του, ούτε οι διοικητές τους είδαν φως και μπήκαν.

Από την έρευνα που ακολουθεί, θα διαπιστώσετε και πού πήγαν τα λεφτά και ποιοι ευθύνονται για ......όλα αυτά. Για να μην παριστάνουν κάποιοι τους διαπορούντες και τους σωτήρες.


Εδώ και μια τριακονταετία έχει στηθεί ένα πρωτοφανές πανηγύρι, αλλά ουδείς – μέχρι την στιγμή που η χώρα χρεοκόπησε και εγκαταστάθηκε ο ελεγκτικός μηχανισμός της τρόικας – σκέφθηκε ή μπόρεσε να κάνει κάτι κόντρα στο πελατειακό κράτος.


Φυσικά, δεν πρόκειται ποτέ κανείς να απολογηθεί για τα χάλια. Τον Φεβρουάριο του 2002, ψηφίστηκε νόμος που απήλλασσε όλα τα μέλη των Δ.Σ. των ΔΕΚΟ της προηγηθείσας εικοσαετίας για πράξεις ή παραλείψεις τους που ζημίωσαν τις επιχειρήσεις που είχαν αναλάβει να διοικήσουν!


Ποιοι έφεραν τον επαίσχυντο αυτόν νόμο στη Βουλή και ποιοι τον ψήφισαν; Δεν πάει πολύς καιρός από τότε – ούτε δέκα χρόνια. Να είστε δε βέβαιοι ότι πολλοί από αυτούς, τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ της αναδιάρθρωσης και του εξορθολογισμού των ΔΕΚΟ.


Και αφού τους αθώωσαν όλους καλά – καλά (ουσιαστικά αθωώνοντας τους εκλεκτούς τους, τους οποίους είχαν τοποθετήσει σ’ αυτές τις θέσεις για λόγους πελατειακούς και όχι μόνο), μετά έπρεπε να κάνουν κάτι και για τις επιχειρήσεις που τα «μακριά χέρια» τους είχαν καταβαραθρώσει.



Με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου


Την άνοιξη του 2003, από την ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας προέκυψε ότι το 2002 αυξήθηκε κατά 275,7% ο καθαρός δανεισμός των ΔΕΚΟ, έναντι του 2001. Ετήσια έκθεση Ν. Γκαργκάνα, διοικητή ΤτΕ. Κατά 275,7% αυξήθηκε ο καθαρός δανεισμός των ΔΕΚΟ το 2002 έναντι του 2001.


Το 2003 τα δάνεια των ΔΕΚΟ εκτινάχθηκαν σε ύψος 2,3 δις ευρώ, ενώ για την υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων που είχαν καταρτίσει για το 2004 απαιτείτο επιπλέον δανεισμός ύψους 1 δις ευρώ (Βήμα, 15 Νοεμβρίου 2003).


Μέχρι το τέλος του έτους το ύψος των δανείων αυτών, που τότε δεν το προσμετρούσαν στο δημόσιο χρέος (κάτι που έκαναν για πρώτη φορά φέτος) έφτασε τα 11 δις ευρώ.


Ο ΟΣΕ μέχρι το τέλος του 2002 είχε δανειστεί 2,2 δις ευρώ και ο ΟΑΣΑ 1,028 δις ευρώ. Η Ολυμπιακή χρωστούσε 389,5 εκ ευρώ, ενώ η ΔΕΗ είχε εισαχθεί στο Χρηματιστήριο, αλλά είχε δανειστεί περισσότερα από 900 εκ ευρώ.


Έτσι, το 2003, αποφασίστηκε ο τριπλασιασμός του ορίου εγγυήσεων που παρείχε (και εξακολουθεί να παρέχει) το Δημόσιο σε διάφορους φορείς του.


Εκείνη ακριβώς την χρονιά, οι εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου (δηλαδή των Ελλήνων φορολογουμένων που σήμερα στενάζουν ξανά) προς τις ΔΕΚΟ, έφθασαν το 1,8 δις ευρώ, ενώ ο στόχος ήταν οι εγγυήσεις αυτές να μην ξεπεράσουν τα 550 εκ. ευρώ.


Και να σκεφθεί κανείς ότι πριν τριπλασιαστούν με νόμο οι εγγυήσεις, είχε ακουστεί άλλος ένας πομφόλυγας. Με θορυβώδη τρόπο είχε εξαγγελθεί ο… περιορισμός των εγγυήσεων. Αλλά όσο θορυβωδώς είχε εξαγγελθεί η μείωση των εγγυήσεων, τόσο αθόρυβα αυτές… τριπλασιάστηκαν!


Στο μεταξύ, το 2003 (χρονιά της «Ισχυρής Ελλάδας» για να μην ξεχνιόμαστε, τα έσοδα των ΔΕΚΟ έπεσαν κατά 43%, ενώ το 2004, παρουσιάστηκε πτώση εσόδων της τάξης του 32%.


Την ίδια ώρα, οι εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου μαρτυρούσαν όργια για τα οποία δεν ενδιαφερόταν κανείς: Υπερωρίες που ξεπερνούσαν τις εργάσιμες ημέρες. Καταβολή μεταπτυχιακών επιδομάτων πριν από τη λήψη του τίτλου. Καταβολή σε υπαλλήλους πριμ για απόδοση ενώ βρίσκονταν σε αργία, πρόσληψη συμβασιούχων για κάλυψη θέσεων υπαλλήλων που βρίσκονταν σε άδεια, οι οποίοι μετά έπαιρναν και αυτοί με τη σειρά τους ανάλογη άδεια και έμενε ακάλυπτη η υπηρεσία (έκθεση για το 2002-2003).


Φυσικά, ούτε μόνοι τους πήγαν και πήραν τα επιδόματα και τα πριμ, ούτε μόνοι τους προσελάμβαναν συμβασιούχους για να καλύπτουν τις άδειές τους.


Όταν την διακυβέρνηση ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία, το αίσχος του χρέους του ΟΣΕ ήταν απολύτως γνωστό. Τον Μάιο του 2004, τα ελλείμματά του είχαν ήδη φθάσει στα 4 δις ευρώ, που την επόμενη χρονιά έγιναν αμέσως-αμέσως πέντε, καθώς έληξαν δάνεια πενταετίας και δεκαετίας.

 .elzoni