Τα μυστικά δείπνα, οι κόντρες και οι άγνωστες συναντήσεις.
Η Ευρωζώνη θα μπορούσε να είχε θωρακιστεί όσο ήταν ακόμη καιρός, εάν οι βασικοί πρωταγωνιστές των εξελίξεων (Μέρκελ, Σαρκοζί, Σόιμπλε, Τρισέ) δεν επέμεναν να διαφωνούν επί σειρά μηνών για το θέμα της συμμετοχής των ιδιωτών ομολογιούχων (κοινώς, των τραπεζών) στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.......
Αυτό είναι το κεντρικό πόρισμα χθεσινού άρθρου της έγκριτης αμερικανικής οικονομικής εφημερίδας Wall Street Journal, οι δημοσιογράφοι της οποίας αναλύουν -ρίχνοντας φως σε μια σειρά μυστικών παρασκηνιακών συναντήσεων κορυφής- την πορεία επιδείνωσης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και μας εξηγούν πώς φτάσαμε στο σημείο «η κρίση ολίγων μικρών οικονομιών να έχει εξελιχθεί σε απειλή για τη βιωσιμότητα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος αλλά και για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας».
Συγκεκριμένα, η εφημερίδα επικεντρώνεται σε μια σειρά μυστικών δείπνων που είχαν οι βασικοί ρυθμιστές των εξελίξεων την περίοδο Απριλίου - Ιουλίου 2011. Η πρώτη από τις εν λόγω μυστικές συναντήσεις έλαβε χώρα στις 14 Απριλίου στην Ουάσιγκτον, στο μέγαρο του Γάλλου πρεσβευτή, παρουσία υπουργών και κεντρικών τραπεζιτών από κάποιες από τις μεγαλύτερες οικονομίες της υφηλίου. Εκεί, ο Ντομινίκ Στρος Καν, τότε ακόμη επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, απηύθυνε μια προειδοποίηση υπό μορφή τελεσιγράφου.
Το πρώτο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα δεν αρκεί, θα χρειαστεί και ένα δεύτερο ακόμη μεγαλύτερο, και εάν η Ευρώπη δεν συμφωνήσει να ρίξει περισσότερα χρήματα, τότε το ΔΝΤ θα σταματήσει να συνεισφέρει οικονομικά.
Αυτά είπε ο Στρος Καν ο οποίος μάλιστα, αν και απέφυγε να υποδείξει στους Ευρωπαίους πού και πώς θα βρουν τα χρήματα, ξεκαθάρισε πως οι Βρυξέλλες θα πρέπει να έχουν βρει λύση το αργότερο έως το καλοκαίρι. Παρόντες στη συγκεκριμένη συνάντηση ήταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Γάλλος τότε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, οι οποίοι από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να διαφωνούν για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο κούρεμα του ελληνικού χρέους (PSI).
Από τη μία, ο Σόιμπλε ζητούσε οι ιδιώτες ομολογιούχοι να χρεωθούν και αυτοί μέρος του κόστους της ελληνικής διάσωσης, πράγμα ωστόσο το οποίο δεν ήθελε ούτε να ακούει ο Τρισέ, ο οποίος φοβόταν πως σε μια τέτοια περίπτωση, οι επενδυτές θα άρχιζαν να αποφεύγουν τα ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης και πως οι γαλλικές τράπεζες θα υφίσταντο διόλου ευκαταφρόνητες απώλειες.
6 Μαΐου
Η γαλλογερμανική κόντρα όχι απλά συνεχίστηκε αλλά εντάθηκε σε μια νέα μυστική συνάντηση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο στις 6 Μαΐου. Εκεί, ο Τρισέ δήλωσε για πρώτη φορά κατηγορηματικά πως δεν συμφωνεί με τη συμμετοχή ιδιωτών και πως δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε καμία σχετική συζήτηση. Ακολούθησε και άλλο μυστικό δείπνο, την 1η Ιουνίου στη Βιέννη σε ένα ανάκτορο των Αψβούργων, αλλά και αυτό δεν κατέληξε σε κάποια συμφωνία.
Το PSI είχε διχάσει την Ευρώπη σε δύο στρατόπεδα: από τη μία ήταν η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία και από την άλλη, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία.
Εν τω μεταξύ, ο Στρος Καν είχε χάσει τη θέση του εξαιτίας του σκανδάλου με την καμαριέρα και ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αρχίσει να βλέπει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία να φυλλορροεί.
Τελικώς, το γαλλογερμανικό δίδυμο κατέληξε σε έναν συμβιβασμό («τον χειρότερο που θα μπορούσε να υπάρξει») στη σύνοδο της 21ης Ιουλίου. Μετά, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έφυγαν για καλοκαιρινές διακοπές. Και η κρίση απλώς συνέχισε να επιδεινώνεται.
Γιούνκερ
Το δημοψήφισμα τον εξέπληξε
Αναφερόμενος στα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει (στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε σε περιοδικό της χώρας του), ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δηλώνει πως είχε συναντηθεί με τον Παπανδρέου στο Λουξεμβούργο στις 3 Ιουνίου. Μάλιστα, οι δυο τους είχαν τότε συζητήσει το ενδεχόμενο της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για τα μέτρα λιτότητας και είχαν καταλήξει πως η περίοδος δεν είναι κατάλληλη για να γίνει δημοψήφισμα. Ως εκ τούτου, ανατρέχοντας στο παρελθόν, ο Γιούνκερ δηλώνει πως «εξεπλάγη» όταν άκουσε μερικούς μήνες αργότερα τον Ελληνα τότε πρωθυπουργό να εκφράζει την ακριβώς αντίθετη άποψη και να ζητάει δημοψήφισμα.
WSJ: Οι πρωταγωνιστές της κρίσης και τα προφίλ τους
ΖΑΝ ΚΛΟΝΤ ΤΡΙΣΕ, Πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ
Υπερασπίστηκε πεισματικά και δογματικά την ανεξαρτησία της ΕΚΤ, επιμένοντας πως η ευρωτράπεζα δεν θα έπρεπε να διασώζει κυβερνήσεις.
ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΡΚΟΖΙ, Πρόεδρος της Γαλλίας
Προσπάθησε να πείσει για τις αγνές του προθέσεις, αλλά κατέληξε να υπακούει στις αποφάσεις της Μέρκελ.
ΑΝΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ, Καγκελάριος της Γερμανίας
Προσκολλημένη στη δημοσιονομική ορθοδοξία, βρέθηκε στο επίκεντρο διεθνών πιέσεων που της ζητούσαν να βγάλει την Ευρώπη από την κρίση.
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΣΟΪΜΠΛΕ, Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας
Ευέξαπτος βετεράνος πολιτικός, ο Σόιμπλε προώθησε από νωρίς τη συμμετοχή των ιδιωτών στη διάσωση της Ελλάδας.
ΣΙΛΒΙΟ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, Πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας
Την ώρα που η Ευρώπη «καιγόταν», ο Καβαλιέρε, όντας αναλωμένος από ποικίλα σκάνδαλα, αποδείχθηκε ανίκανος να καθησυχάσει τις αγορές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας
Ιδεαλιστής πολιτικός, ο Παπανδρέου δεν ήταν προετοιμασμένος για το μέγεθος της κρίσης που κληρονόμησε.
ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ, Πρώην διευθυντής του ΔΝΤ
Εθεσε το ΔΝΤ στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά «έφυγε νωρίς» λόγω του ερωτικού σκανδάλου με την καμαριέρα. ΚΡΙΣΤΙΝ ΛΑΓΚΑΡΝΤ, Νυν διευθύντρια του ΔΝΤ
Αποφασιστική και κομψή, η Γαλλίδα διαδέχθηκε τον Στρος Καν και πίεσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να καταλήξουν σε ουσιαστικές αποφάσεις.
ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου