Όταν τα φώτα θα σβήσουν..! Το χθές και το σήμερα στη Ρόδο.....

Του
Μιχάλη Μαστή
Mihalis@Rodiaki.gr
.....Ποτέ ξανά τα τελευταία 20 χρόνια δεν είδαμε αυτή την εικόνα της εξαθλίωσης, έξω από την Μητρόπολη της Ρόδου: Να στοιβάζονται κατά εκατοντάδες οι συμπολίτες μας για να εισπράξουν το ποσό των 50 ευρώ. ........Πριν από δύο περίπου δεκαετίες, όταν σχεδόν τα πάντα μεσουρανούσαν σε αυτό το νησί, πίσω αλλά και μπροστά από την αστραφτερή βιτρίνα της Ρόδου, κυριαρχούσαν οι εικόνες ευημερίας τέτοιες μέρες. .....

Είχε προηγηθεί η εποχή όπου η Ρόδος βούλιαζε από ποιοτικούς επισκέπτες. Χωρίς βραχιολάκια. Με τις τσέπες γεμάτες συνάλλαγμα. Κι όσοι είχαν επενδύσει με οποιονδήποτε τρόπο στην βιομηχανία της εποχής, τον τουρισμό δηλαδή, ακούμπησαν μέρος της χρυσής εποχής.
Η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, δεν έμοιαζε σε τίποτα με την φετινή. Ουρές στα καταστήματα ρούχων, υποδημάτων, δώρων κλπ.

Με μέσον έβρισκες και τραπέζι για έξοδο σε κέντρο διασκέδασης και εστιατόριο. Τα ταξιδιωτικά γραφεία δεν προλάβαιναν να οργανώνουν εκδρομές εντός κι εκτός της χώρας, αυτές τις μέρες. Κι όλα αυτά, μόλις πριν από μερικά χρόνια.

Περασμένα… μεγαλεία ίσως. Τα οποία θα πρέπει να αναπολούμε και να αναλύουμε αναζητώντας τα γιατί, που δεν υπάρχουν, ο καθένας με την δύναμη του νου, των γνώσεων, της κουλτούρας και της παιδείας που διαθέτει.

Σήμερα, η κατάσταση και στο νησί της Ρόδου, είναι το λιγότερο απελπιστική. Ποτέ ξανά τα τελευταία 20 χρόνια δεν είδαμε αυτή την εικόνα της εξαθλίωσης, έξω από την Μητρόπολη της Ρόδου: Να στοιβάζονται κατά εκατοντάδες οι συμπολίτες μας για να εισπράξουν το ποσό των 50 ευρώ.

- Ποτέ ξανά δεν είδαμε στη Ρόδο τέτοια ανάγκη για αναζήτηση τροφίμων σε καθημερινή βάση, όπως στο κοινωνικό παντοπωλείο.
- Ποτέ ξανά στα φανάρια, στους δρόμους, στις υπηρεσίες δεν είδαμε Ροδίτες να επαιτούν. Για χρήματα, για φαγητό, για δουλειά..!
- Ποτέ ξανά δεν αντικρίσαμε νέους και ηλικιωμένους να αναζητούν φαγητό στους κάδους των σκουπιδιών.
- Ποτέ ξανά δεν ακούσαμε ότι παιδιά που φοιτούν στα σχολεία της Ρόδου μένουν νηστικά πολλές φορές γιατί οι οικογένειές τους στερούνται ακόμα και το 1 ευρώ για την τυρόπιτα.
Φέτος, τα είδαμε όλα. Και το πιο τραγικό είναι ότι εικάζεται ότι τα χειρότερα, δεν τα είδαμε ακόμα. Τα χειρότερα έρχονται.

Μέσα σε αυτό το κατάμαυρο σκηνικό που κατάντησαν τον τόπο μας, οι γιορτές των Χριστουγέννων, φώτισαν για τα καλά την δύναμη της μεγαλοψυχίας του Έλληνα. Οι Ροδίτες (όσοι δηλαδή διαμένουν σε τούτο το νησί) εφέτος άνοιξαν την καρδιά τους και απλόχερα κατέθεσαν το υστέρημά τους, στην διάθεση των συνανθρώπων μας. Συγκινητικές οι προσφορές που έγιναν, πολλές από τις οποίες ούτε αναφέρθηκαν, ούτε θα τις μάθουμε και ποτέ.

Όμως, οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, θα περάσουν πολύ γρήγορα. Κι αυτό που ίσως θα πρέπει να ευχηθούμε, είναι όταν «ο ουρανός θα σβήσει τα φώτα», να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι σε αυτό τον τόπο, θα συνεχίσουν να υπάρχουν συμπολίτες μας, που θα έχουν απόλυτη ανάγκη ακόμα και στα πιο βασικά τους είδη..! Κι ότι επίσης, είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε να βυθιστούν και πάλι στο σκοτάδι…!

Πηγή : Ροδιακή