Καταγγελία για «υπόγειο πόλεμο» Χριστόφια-Δημητριάδη κατά της Τράπεζας Κύπρου

Ο Ανδρέας Ηλιάδης, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου, «σπάει» τη σιωπή του εννέα μήνες μετά την αποχώρησή του και υποστηρίζει ότι υπήρχε ένα «καλά καταστρωμένο σχέδιο διάλυσης ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας Κύπρου, η οποία τότε βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση».

 

Συγκεκριμένα, σε .......άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «StockWatch» και αναδημοσιεύεται στην εφημερίδα «Σημερινή», υπό τον τίτλο «Αλήθειες και ψέματα για το ξεπούλημα της Τράπεζας Κύπρου», ο Α. Ηλιάδης επιρρίπτει ευθύνες στον τέως πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και στον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκο Δημητριάδη, τον οποίο διόρισε ο πρώτος.

 

Μάλιστα, παραθέτει σειρά γεγονότων και επιχειρημάτων για να στηρίξει την άποψή του, ανάμεσα στα οποία είναι:

 

• Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένων των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών θα έπρεπε να ολοκληρωθεί στις 30/6/2012 και οι προσπάθειες της Τράπεζας Κύπρου ήταν στην κορύφωση τους.
• Υπενθυμίζει ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες που υπέδειξε το τεστ αντοχής από την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (ΕΑΤ) ήταν 1,56 δισ. ευρώ. Το συγκρότημα της Τράπεζας Κύπρου από το τέλος του 2011 προχώρησε σε μια σειρά από ενέργειες και παρά την πολύ δύσκολη περίοδο κατάφερε να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιακών αναγκών του τεστ.
• Τον Μάιο του 2012 ανακοινώσαμε ότι υπολείπονται 200-300 εκατ. ευρώ, τα οποία στοχεύαμε να καλύψουμε με άλλες ενέργειες το επόμενο χρονικό διάστημα.
• Με σύμβουλο την Deutsche Bank δρομολογήσαμε την πώληση των δύο ασφαλιστικών εταιριών, η οποία και θα ενίσχυε τα κεφάλαια της Τράπεζας κατά 270 εκατ. ευρώ περίπου. Με το πόσο αυτό θα ολοκληρώναμε την ανακεφαλαιοποίηση.

«Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, αντί να στηρίξει τις πιο πάνω προσπάθειες μας και να μας δώσει έγκαιρα απαντήσεις από την ΕΑΤ, τορπίλισε και τις προσπάθειες πώλησης των ασφαλιστικών εταιριών με συνεχείς επιστολές του οι οποίες δημιούργησαν επιπλοκές στην όλη διαδικασία», καταγγέλλει ο Α. Ηλιάδης. 

 

Αναφορικά με τα δεδομένα της Τράπεζας Κύπρου την περίοδο εκείνη (30/6/2012), αναφέρει ότι οι καταθέσεις ήταν στα 28,1 δισ. ευρώ, οι καθαρές χορηγήσεις στα 26,5 δισ. ευρώ, τα κεφάλαια μετοχών στα 2,24 δισ. ευρώ, ο δείκτης βασικών ίδιων κεφαλαίων στο 7,3%, ενώ δεν είχε ληφθεί Έκτακτη Ενίσχυση Ρευστότητας (ELA) - Η Λαϊκή Τράπεζα είχε δανειστεί από τον ELA ρευστότητα 9.5 δισ. ευρώ στις 3/7/2012. 

 

Δηλαδή, όπως αναφέρει ο Α. Ηλιάδης, η Τράπεζα Κύπρου τον Ιούνιο του 2012 δεν χρειαζόταν ELA. «Φαίνεται όμως ότι αυτά δεν ενδιέφεραν καθόλου ορισμένους κύκλους. Εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν πως θα μπορέσουν να πλήξουν την αξιοπιστία της Τράπεζας Κύπρου και να την αποδομήσουν, αποδεικνύοντας τάχα ότι για όλα φταίει ο υπερμεγέθης τραπεζικός τομέας, οι τραπεζίτες και όλοι οι άλλοι εκτός από την δικές τους ενέργειες και τη δική τους απραξία».

 

Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου επικρίνει την κυβέρνηση Χριστόφια ότι δεν προσπάθησε έγκαιρα να λάβει μέτρα για να κρατήσει το αξιόχρεο της Κύπρου ψηλά και πως έκανε δεκτό το κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου με υπογραφή του ίδιου του πρόεδρου, χωρίς να διαπραγματευτεί ανταλλάγματα από την Ευρωζώνη που να διασφαλίζουν την Κύπρο. Αντί λοιπόν να υπάρξει συστράτευση για την αντιμετώπιση μιας τόσο δύσκολης οικονομική συγκυρίας, ξεκίνησε, σύμφωνα με τον Α. Ηλιάδη , «η προσπάθεια αποδόμησης μιας τράπεζας με γερές βάσεις».

 

Για την μελέτη της Pimco, αναφέρει ότι αυτή βασίστηκε σε παραμέτρους που έδωσε ο διοικητής της ΚΤ καθώς και στην αλλαγή που ο ίδιος εφάρμοσε, όσον αφορά τον τρόπο που μέχρι τότε η Κεντρική Τράπεζα αντιμετώπιζε τα αναδιαρθρωμένα δάνεια (δάνεια που στην πορεία άλλαξε η περίοδος αποπληρωμής τους). Ο ίδιος, λέει πως δεν εξεπλάγη, γιατί ο διοικητής από τις αρχές Ιουλίου 2012 διέρρευσε την εκτίμηση ότι οι ανάγκες των τραπεζών ήταν στα 10 δισ. ευρώ. «Η κυβέρνηση και ο διοικητής φανερά πλέον, αλλά και υπόγεια, ξεκίνησαν καθημερινό πόλεμο με στόχο πάντα τις τράπεζες», υποστηρίζει.

 

Για την αγορά των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από τη δευτερογενή αγορά ο Α. Ηλιάδης υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι:

•  Η αγορά των ομολόγων έγινε με «καταγεγραμμένες» «ομόφωνες» αποφάσεις όλων των αρμοδίων επιτροπών της Τράπεζας και του Διοικητικού Συμβουλίου.
• Οι αγορές έγιναν το δ' τρίμηνο του 2009 και το α' τρίμηνο του 2010 όταν η αξιοπιστία του ελληνικού χρέους με βάση τους Moody's βρισκόταν στην κατηγορία Α2 και Α3.
• Την περίοδο αυτή οι εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου καλύφθηκαν με τριπλάσια ζήτηση. Όλες οι τράπεζες τοποθετούσαν σε Ομόλογα Δημοσίου τα οποία ήταν μηδενικού ρίσκου όπως ορίζουν η Βασιλεία ΙΙ & ΙΙΙ.
• Στις αρχές Οκτωβρίου 2009, τα ελληνικά ομόλογα σε γερμανικές τράπεζες ήταν 29,5 δισ. ευρώ και μέχρι το τέλος Μαρτίου 2010 αυξήθηκαν σε 32,7 δισ. ευρώ με βάση στοιχεία της Bank of International Settlements. Επομένως οι γερμανικές τράπεζες δεν πουλούσαν την περίοδο εκείνη -όπως οι υπόγειοι κύκλοι διαδίδουν- αλλά αγόρασαν πρόσθετα 3,2 δισ.
• Η εισήγηση για την πώληση το Σεπτέμβριο του 2009 του 1,5 δισ. ευρώ περίπου ομολόγων ελληνικού δημοσίου ξεκίνησε με πρωτοβουλία/εισήγηση των κ.κ. Χρ. Πατσαλίδη και Ν. Καρυδά και κανενός άλλου. Η σιωπηρή αποδοχή της ενέργειας αυτής από τον κ. Κυπρή, στερείται αλήθειας και έχει σκοπό να οικειοποιηθεί τα σχετικά θετικά σχόλια.

 

Ο Α. Ηλιάδης κάνει λόγο για «ξεπούλημα» της Τράπεζας Κύπρου- Ελλάδας, η οποία από την ίδρυση της το 1991 (με εξαίρεση το 2012) έδωσε σημαντικά κέρδη στο συγκρότημα. «Η Τράπεζας Πειραιώς με την απόκτηση της κατάφερε να μετατρέψει τα κεφάλαια της από αρνητικά σε θετικά και να ενισχύσει τη θέση της από όλες τις πλευρές», καταλήγει.

 

http://www.enet.gr/?i=news.el.8emata&id=354947