Από ότι έμαθα, με το κούρεμα που κάναμε προστέθηκαν 30 δις χρέους στις πλάτες μας αντί το χρέος να μειωθεί. Ήταν δηλαδή ένα κούρεμα «μαϊμού». Η μεθοδολογία της ελληνικής διοίκησης είναι τρομακτική. Αντί να σβήνει και να διαγράφει χρέος προσθέτει κι άλλο. Εξίσου τραγική είναι και η άποψη που έχουμε για το τι γιατρικό χρειάζεται η οικονομία μας. Οι διαχειριστές της......Δείτε το video..εξουσίας δεν ξέρουν καν τι θέλουν. Αυτό που χρειαζόμαστε ΔΕΝ είναι οι νέες χρηματοδοτήσεις, νέα δάνεια ή ακόμη και τον πακτωλό κεφαλαίων που περιμένει η Αθήνα φέτος για να αποφύγει την αναπόφευκτη συντριβή του ΑΕΠ.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η φτήνια. Χρειαζόμαστε ποιοτικούς διθέσιους καναπέδες των 50 ευρώ, απλές καρέκλες των 15 ευρώ, ενοίκια σε 3αρια 70 τμ 300 ευρώ, πωλήσεις νέων σπιτιών 100 τμ με 80,000 ευρώ, πατάτες με 0,16 ευρώ το κιλό, φτηνή ή τζάμπα ενέργεια κτλ. Την πιάσατε την εικόνα.
Αντίθετα, το κράτος και η εξουσία σήμερα και τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να εξασφαλίσει την τρόμπα με την οποία θα συνεχίσει να τροφοδοτείται η ελληνική οικονομία με αέρα κοπανιστό….
Γιατί η ουσία είναι οι εγχώριες τιμές.
Πριν από 1,5 περίπου σε ένα ποστ έλεγα ότι στην Αίγυπτο οι άνθρωποι είναι φτωχοί αλλά τουλάχιστον μέχρι πριν την τελευταία κρίση το 2008 μπορούσαν και πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ και αγόραζαν με ελάχιστα χρήματα όσα τρόφιμα μπορούσαν να σηκώσουν, και είχαν και τελείως τσάμπα ή σχεδόν τσάμπα ηλεκτρική ενέργεια στα σπίτια τους.
Το «σύστημα» υποδουλώνει τους ανθρώπους μέσω των υψηλών τιμών που δεν τους επιτρέπουν να ζουν ελεύθεροι.
Γι’ αυτό πιστέψτε με, αν εξαιρέσουμε στην Ελλάδα τον τομέα της υγείας, που ήδη και αυτός έχει αρχίσει να προσγειώνεται, σε λίγο διάστημα σαν πολίτες θα ζούμε πολύ πιο δύσκολα από τους Αιγύπτιους!
Βλέπετε στα ζόρια πώς οι παραγωγοί πουλάνε τις πατάτες με 0,16 ευρώ το κιλό χωρίς μεσάζοντες από 0,7 ευρώ που τις πουλούσαν πριν οι έμποροι. Αυτό πρέπει να γίνει σε όλα τα προϊόντα και σε δεύτερη φάση να επεκταθεί η παραγωγική βάση των ελληνικών φτηνών προϊόντων. Και τότε όντως θα μπορεί να επεκταθεί η παραγωγή ελληνικών φτηνών προϊόντων λόγω του ότι δεν θα μπορούμε εκ των πραγμάτων να αγοράσουμε τα ξένα προϊόντα ως υποκατάστατα των ελληνικών, και έτσι θα ανοίξουν ξανά οι ελληνικές επιχειρήσεις και όλες οι άλλες παραγωγικές δραστηριότητες που τώρα έχουν αποδιαρθρωθεί αφού δεν υπάρχει αγορά γι’ αυτές.
Ποιος είναι ο κοινός παρανομαστής για να γίνουν όλα αυτά; Μα η επιστροφή στην δραχμή. Γιατί ίσως αυτά να μπορούν να γίνουν και στο ευρώ αλλά με 100πλάσιο κόστος σε ανισότητα, σε αποτελεσματικότητα, σε αδικίες, σε βιωσιμότητα και άλλα πολλά.
Χωρίς δικό μας νόμισμα σύντομα περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της Ελλάδος θα ζει σε συνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές της Αιγύπτου. Στην Αίγυπτο οι άνθρωποι θα ζούνε, θα τρέφονται και θα έχουν ηλεκτρικό ρεύμα ενώ στην Ελλάδα θα πέφτουν κορμιά όπως επί κατοχής, ήδη πέφτουν.
Τα έλεγα σε εκείνο το κείμενό μου πριν 1,5 χρόνο αλλά τότε όσοι με διάβαζαν νόμιζαν ότι κινδυνολογούσα και μου έφερναν σαν παράδειγμα τις παράνομες σφαγές κρέατος, και σήμερα ετοιμάζονται στην Ελλαδάρα της ΕΕ, να σφάζουν τα αρνιά σε μη πιστοποιημένα σφαγεία για να τα πουλάνε φθηνότερα λόγω φτώχειας. Πώς τα φέρνει η τύχη ε;….
Δείτε το 2ο αυτοτελές επεισόδιο του Δεκάλογου του Κιζλόφσκι με υπόθεση έναν ιατρό Δντη κλινικής σε ένα κρατικό νοσοκομείο της Πολωνίας, γυρισμένο το 1989 για να καταλάβετε ότι είναι δυνατόν να έχουμε και παιδεία και υγεία και τα πάντα (με τον τουρισμό και τις λοιπές εξαγωγές που θα κάνουμε) με την προϋπόθεση ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο που θα στηρίζεται στις χαμηλές τιμές και στις δικές μας δυνάμεις:
Η ταινία έχει άλλο θέμα και μηνύματα από αυτά που συζητάμε εδώ. Δείτε όμως το διαμέρισμα στο οποίο ζει ο Δντης κλινικής και συγκρίνετε αυτή την πραγματικότητα με την πραγματικότητα που ισχύει σήμερα στην Ελλάδα όπου πολλοί χρειάζονται φακελάκια για να κάνουν τη δουλειά τους, όλοι τα παίρνουν, και πολλοί, μα πάρα πολλοί γιατροί Δντες κλινικών έχουν στους λογαριασμούς τους δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και στην κατοχή τους δεκάδες ακίνητα, χώρια όσα είναι στο εξωτερικό ενώ δηλώνουν απλούς μισθούς!
Εγώ προτιμώ εκείνη την κοινωνία με τον ταπεινό γιατρό που κάνει το καθήκον του με τρεις και εξήντα.
Προσωπικά δεν θα χρειαζόμουν δραχμή περισσότερο για να κάνω το καθήκον μου.
http://greekrider.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου