«Η έκτη Καρυάτιδα» των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη. Πρώτη παράσταση: Δευτέρα 5 Μαρτίου στο Θέατρο «Άλμα»
«… Μία άλλη πόρτα, τέλος, στο νότιο τοίχο του ναού αυτού, οδηγούσε μέσω μίας σκάλας στην πρόσταση των Καρυάτιδων. Αυτή είναι μικρή στοά σχήματος Π, όπου τη θέση των κιόνων καταλαμβάνουν έξι αγάλματα κορών, που στηρίζουν με το κεφάλι τους την οροφή της. Ονομάσθηκαν Καρυάτιδες μεταγενέστερα, επειδή σχετίσθηκαν με τις κοπέλες από τις... Καρυές της Λακωνίας, που χόρευαν ένα χορό προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος. Φιλοτεχνήθηκαν από το γλύπτη Αλκαμένη ή, σύμφωνα με άλλους, από το γλύπτη Καλλίμαχο. Τα πέντε αγάλματα των Καρυάτιδων βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο Ακροπόλεως και το έκτο στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ στη θέση τους έχουν τοποθετηθεί αντίγραφα από χυτό υλικό. Όλο το οικοδόμημα διακοσμούσε μία ζωφόρος, όπου πιθανόν απεικονίζονταν σκηνές σχετικές με τους μυθικούς βασιλείς της Αθήνας…» Συντάκτης: Ιωάννα Βενιέρη, αρχαιολόγος (από το site του ΥΠΠΟ)
Μια μοναχική ξεναγός με έντονο οικογενειακό παρελθόν αποφασίζει να ανάψει τα φώτα του σπιτιού της απέναντι από το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης και να φυλάξει σκοπιά μέχρι να υποδεχθεί την έκτη καρυάτιδα που βρίσκεται «αιχμάλωτη» στο βρετανικό μουσείο. Αυτή η ιδιόρρυθμη αποστολή της στα όρια του εθνικοπατριωτισμού, συνδέεται με την ζωή που έζησε και τους αρχαιολογικούς χώρους που γύρισε, ξεναγώντας τουρίστες από όλο τον πλανήτη. Η πίστη της ωστόσο στο παρελθόν και τις ρίζες θα την φέρει αντιμέτωπη μ ένα δυσοίωνο παρόν και μέλλον, αλλά και με την συλλογική μνήμη και ευθύνη, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται στο αττικό φεγγάρι και τις ξεχωριστές φόρμες των καρυάτιδων.
Αυτή η ιδιόρρυθμη ηρωίδα, αποτελεί τον κορμό στο καινούργιο έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, που με τον τίτλο «Η έκτη Καρυάτιδα» ανεβαίνει από τις 5 Μαρτίου στο θέατρο «Άλμα».
Η παράσταση φέρνει στη θεατρική σκηνή για πρώτη φορά τον εικαστικό Κώστα Τσόκλη που σαν αληθινός δημιουργός, έχει την πλήρη ευθύνη της παράστασης, από την διδασκαλία του ρόλου μέχρι τους ήχους και τα φώτα.Ο δημιουργός του « Συμπερασματικού Οιδίποδα » καταθέτει έτσι στην πλήρη ωριμότητα του μια απροσδόκητη θεατρική πρόταση έχοντας στα χέρια του το ξεχωριστό υποκριτικό στίγμα της Σοφίας Φιλιππίδου .
Η συνάντηση τόσο ξεχωριστών όσο και ταλαντούχων καλλιτεχνών αποτελεί το σημείο αιχμής στην καινούργια παράσταση του θεάτρου «Άλμα».
«Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε για την ηρωίδα μας, την Ελένη Βουτυρά το γένος Νίκου, ιδανικότερη σύζευξη ταλέντων» δηλώνουν οι δύο συγγραφείς.
Στην παράσταση βοηθός σκηνοθέτη είναι η Σμαρώ Κώτσια ενώ ο Κώστας Τσόκλης υπογράφει το σκηνικό αλλά και το κοστούμι της πρωταγωνίστριας.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το να δημιουργείς και να οργανώνεις έναν κόσμο που δεν υπήρχε και να τον βάζεις να εκφράζεται και να κινείται, όπως εσύ νομίζεις ότι έτσι καθίσταται αποτελεσματικός, είναι δουλειά του Θεού. Και μέσα στο μέτρο που (καθώς λένε) Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατ’εικόνα και ομοίωσή Του, δουλειά του Ανθρώπου.Ένας σκηνοθέτης αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη όταν του την εμπιστεύονται και αυτή η εμπιστοσύνη είναι ήδη μια πρώτη επιτυχία. Το μέγεθος του έργου, ούτε αυξάνει ούτε μειώνει την ευθύνη. Υπάρχουν ανούσιες υπερπαραγωγές και υπάρχουν αριστουργηματικά μονόπρακτα, όπως και το αντίθετο. Υπήρχε ο παντοκράτωρ Δίας και υπήρχαν οι Λάρητες. Ένας τέτοιος νομίζω είναι ο σκηνοθέτης. Κάποιος δηλαδή που φροντίζει για την ευτυχία μιας Εστίας, -και το θέατρο είναι μια Εστία- και για την ευδαιμονία των άλλων. Όχι τη δική του.
Εγώ είμαι ζωγράφος και ζωγραφίζοντας δεν έχεις να κάνεις με έμψυχο υλικό, άρα μπορείς να το μεταχειρίζεσαι όπως θες. Αποτυγχάνοντας δεν βλάπτεις κανέναν. Αν αντίθετα, κάποτε, από την πολύ τριβή ή από σύμπτωση μια σπίθα ζωής πεταχτεί, το έργο γεννήθηκε.
Στο Θέατρο όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Εδώ έχεις να κάνεις με ζωντανούς ανθρώπους, με ένα κείμενο που έχει ήδη ζωή. Και αυτό είναι συχνά περιοριστικό. Γι’αυτό φοβάμαι!
Αυτή είναι η δεύτερη φορά που ταυτίζομαι με το έργο των Κωνσταντίνου και Αντώνη Κούφαλη και δεύτερη φορά που τολμώ να διδάξω επαγγελματία ηθοποιό. Μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια με τη Μελίνα για τη Μήδεια, το 1990 (βίντεο ζωγραφική εγκατάσταση) και τώρα με τη Σοφία.
Το έργο των φίλων συγγραφέων με ερεθίζει γιατί άπτεται πολλών προβλημάτων που αφορούν τον τόπο από ιστορικής και ηθικής αλλά και αισθητικής απόψεως, που πάνω από όλα με ενδιαφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου