της Ρέας Βιτάλη Στα σκυλάδικα όταν πήγαινα προ Χριστού μ΄άρεσε να παρατηρώ τη λουλουδού. Στο βάθος της αιθούσης με τα πανεράκια έτοιμα στο χέρι. Καιροφυλακτούσε από μακριά. Πότε θα μερακλώσει ο πελάτης. Δεν ήταν να δει χέρι να πιάνει το ρυθμό, δεν ήταν να δει μάτια κλειστά να εμπεδώνουν στίχο. Τσουπ! Κατέφθανε και σου έβαζε το πανέρι στο.....
μάτι. Έτσι μου μοιάζει και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Στο βάθος της αιθούσης καιροφυλακτεί την κατάλληλη πενιά. Το μεράκι. Τις παραγγελιές του κόσμου. Και τσουπ! Τελευταία πιάσαμε σουξέ-εγκληματικότητα. Σε χώρα ξέφραγο αμπέλι, με πλήθος λαθρομεταναστών σαν παγιδευμένα ποντίκια, να μη μπορούν ούτε μπρος ούτε πίσω να κάνουν, με ανθρώπους να τρέμουν και τη σκιά τους, με ληστές να σεργιανούν με την άνεση ιδιοκτήτη, με την πείνα να κόβει λόρδες, με συσσίτια, με την ανέχεια και τη δυστυχία να πονάει ψυχές και να γδέρνει συνειδήσεις, με μια αστυνομία ξεπουπουλιασμένη χωρίς αυτοδυναμία και κατεύθυνση και με πολίτες που γαλουχούνται από τα σπάργανα να τους αποκαλούν «οι μπάτσοι» για να ξεφουσκώσουν κάπου την αξιοθρήνητη μαγκιά τους που ακυρώνεται αυτόματα όταν έρχονται φάτσα κάρτα με τα δύσκολα και φωνάζουν έντρομοι «αστυνομία». Ένα δράμα, ένα μπάχαλο. Μια οριακή κατάσταση. Με ταμπέλα διαδρομής, σχεδόν και στόχου, το απόλυτο χάος! (και τι ακόμα έχουν να δουν τα μάτια μας!). Και σ΄όλα αυτά τι προτάσσουμε; Τι πρεσβεύουμε; Τι μας λείπει; Τι πανέρι φέρνει η λουλουδού; Να μπορεί ο καθένας να έχει ένα όπλο και να δικαιούται να σκοτώνει το ληστή. Άρα να μάθουμε να χρησιμοποιούμε όπλα. Να αγοράζουμε όπλα. Και να είμαστε έτοιμοι να σκοτωθούμε με όπλα. Υπάρχει και αυτή η πιθανότητα αγαπητή λουλουδού. Εκτός κι αν κρύβουμε όλοι έναν Τσακ Νόρις μέσα μας.
Ξέρετε δεν με τρόμαξε ποτέ η παρουσία του ΛΑΟΣ στη βουλή. Αντιθέτως με διασκέδαζαν οι δήθεν αγωνίες για την παρουσία του εν λόγω κόμματος και ο τρόμος της συγκατοίκησης με τις λοιπές αγνές παρθένες των λοιπών κομμάτων. Τόσα που είδαν τα μάτια μας…Τι να με φοβίσει ο Γιώργος Καρατζαφέρης και η ομάδα του. Και άλλωστε μεταξύ μας όλοι ομολογούν, στα κρυφά πάντα, ότι οι βουλευτές του ΛΑΟΣ είναι οι πλέον επιμελείς και προετοιμασμένοι. Αλλά αυτή την φορά, εκείνα τα γελάκια και τα παλαμάκια τα ηχηρά ενώ ο Τσακ-Καρατζαφέρης-λουλουδού έφερνε το πανέρι με τα όπλα, στο έτοιμο από τις πενιές του μπουζουκιού μερακλωμένο πλήθος, αληθινά μου έσφιξε το στομάχι. Είχαν έναν περίεργο ενθουσιασμό οι άνθρωποι του κόμματος του, μια πρωτογενή απόλαυση σαν να έλεγαν «Το είπε τελικά ο μπαγάσας δεν κόλλωσε». Τόσο παλαμάκι που του έριξαν! Για έναν προαναγγελθέντα θάνατο.
Αναρωτιέμαι τελικά, αν θεωρεί ότι μπορούμε με τόση ευκολία να παίξουμε όλοι εμείς το ρόλο των αστυνομικών γιατί δεν μας προτρέπει καλύτερα να παίξουμε το ρόλο των πολιτικών; Και να αυτοκυβερνηθούμε. Θα προστατευτούν πολλά περισσότερα θύματα από εγκληματικές διαχρονικά ενέργειες.
protagon.gr
μάτι. Έτσι μου μοιάζει και ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Στο βάθος της αιθούσης καιροφυλακτεί την κατάλληλη πενιά. Το μεράκι. Τις παραγγελιές του κόσμου. Και τσουπ! Τελευταία πιάσαμε σουξέ-εγκληματικότητα. Σε χώρα ξέφραγο αμπέλι, με πλήθος λαθρομεταναστών σαν παγιδευμένα ποντίκια, να μη μπορούν ούτε μπρος ούτε πίσω να κάνουν, με ανθρώπους να τρέμουν και τη σκιά τους, με ληστές να σεργιανούν με την άνεση ιδιοκτήτη, με την πείνα να κόβει λόρδες, με συσσίτια, με την ανέχεια και τη δυστυχία να πονάει ψυχές και να γδέρνει συνειδήσεις, με μια αστυνομία ξεπουπουλιασμένη χωρίς αυτοδυναμία και κατεύθυνση και με πολίτες που γαλουχούνται από τα σπάργανα να τους αποκαλούν «οι μπάτσοι» για να ξεφουσκώσουν κάπου την αξιοθρήνητη μαγκιά τους που ακυρώνεται αυτόματα όταν έρχονται φάτσα κάρτα με τα δύσκολα και φωνάζουν έντρομοι «αστυνομία». Ένα δράμα, ένα μπάχαλο. Μια οριακή κατάσταση. Με ταμπέλα διαδρομής, σχεδόν και στόχου, το απόλυτο χάος! (και τι ακόμα έχουν να δουν τα μάτια μας!). Και σ΄όλα αυτά τι προτάσσουμε; Τι πρεσβεύουμε; Τι μας λείπει; Τι πανέρι φέρνει η λουλουδού; Να μπορεί ο καθένας να έχει ένα όπλο και να δικαιούται να σκοτώνει το ληστή. Άρα να μάθουμε να χρησιμοποιούμε όπλα. Να αγοράζουμε όπλα. Και να είμαστε έτοιμοι να σκοτωθούμε με όπλα. Υπάρχει και αυτή η πιθανότητα αγαπητή λουλουδού. Εκτός κι αν κρύβουμε όλοι έναν Τσακ Νόρις μέσα μας.
Ξέρετε δεν με τρόμαξε ποτέ η παρουσία του ΛΑΟΣ στη βουλή. Αντιθέτως με διασκέδαζαν οι δήθεν αγωνίες για την παρουσία του εν λόγω κόμματος και ο τρόμος της συγκατοίκησης με τις λοιπές αγνές παρθένες των λοιπών κομμάτων. Τόσα που είδαν τα μάτια μας…Τι να με φοβίσει ο Γιώργος Καρατζαφέρης και η ομάδα του. Και άλλωστε μεταξύ μας όλοι ομολογούν, στα κρυφά πάντα, ότι οι βουλευτές του ΛΑΟΣ είναι οι πλέον επιμελείς και προετοιμασμένοι. Αλλά αυτή την φορά, εκείνα τα γελάκια και τα παλαμάκια τα ηχηρά ενώ ο Τσακ-Καρατζαφέρης-λουλουδού έφερνε το πανέρι με τα όπλα, στο έτοιμο από τις πενιές του μπουζουκιού μερακλωμένο πλήθος, αληθινά μου έσφιξε το στομάχι. Είχαν έναν περίεργο ενθουσιασμό οι άνθρωποι του κόμματος του, μια πρωτογενή απόλαυση σαν να έλεγαν «Το είπε τελικά ο μπαγάσας δεν κόλλωσε». Τόσο παλαμάκι που του έριξαν! Για έναν προαναγγελθέντα θάνατο.
Αναρωτιέμαι τελικά, αν θεωρεί ότι μπορούμε με τόση ευκολία να παίξουμε όλοι εμείς το ρόλο των αστυνομικών γιατί δεν μας προτρέπει καλύτερα να παίξουμε το ρόλο των πολιτικών; Και να αυτοκυβερνηθούμε. Θα προστατευτούν πολλά περισσότερα θύματα από εγκληματικές διαχρονικά ενέργειες.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου