Στον κλοιό των δανειστών

Γερμανία, ΔΝΤ και τράπεζες έχουν διαφορετικές απόψεις για το «κούρεμα»

Ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος (δεξιά) περιστοιχιζόμενος από τον πρόεδρο του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (στο μέσον) και τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας

Το θρίλερ συνεχίζεται. Οι διαπραγματεύσεις για το λεγόμενο PSI «σκοντάφτουν» πάλι σε φαινομενικά αξεπέραστα εμπόδια. Και τίποτε δεν εγγυάται ότι οι συναντήσεις του τρέχοντος Σαββατοκύριακου μεταξύ των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης και του Διεθνούς Συνδέσμου Τραπεζών IIF στην Αθήνα (παρουσία, πολύ πιθανόν, και του προέδρου του Συνδέσμου Γιόζεφ Ακερμαν) θα φέρουν τη «λυτρωτική» συμφωνία. .....

Το παράδοξο είναι ότι η κωλυσιεργία δεν οφείλεται στους άμεσους διαπραγματευτές, αλλά σε εκείνους που κινούν από μακριά τα νήματα. Από τη μια, στο Βερολίνο, το οποίο θέλει να επιβάλει ένα «κούρεμα γουλί» των ιδιωτικών δανείων, για να αποτρέψει έτσι κάθε ψαλίδισμα των δημόσιων, ήτοι των κρατικών (συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών), καθώς και εκείνων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Και από την άλλη, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο επιδιώκει τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα, επειδή θεωρεί ότι και το πιο αιματηρό «κούρεμα» των ιδιωτών δεν πρόκειται να κάνει βιώσιμο το υπόλοιπο ελληνικό χρέος.

Μέσα σε αυτό το «τρίγωνο των Βερμούδων» (ΙFF, ΔΝΤ και Γερμανία), η Ελλάδα κινδυνεύει φυσικά να καταποντιστεί αύτανδρη πολιτικά. Η μόνη σανίδα σωτηρίας της είναι ο ένας ή άλλος πανίσχυρος διαπραγματευτής. Αυτό έκανε στην αρχή των διαπραγματεύσεων, όταν «κρεμάστηκε» στο σχέδιο των Γερμανών για το PSI. Και αυτό κάνει προφανώς τώρα προσκολλούμενη στην πρόταση του ΔΝΤ για συμμετοχή του ΕΚΤ στο «κούρεμα».

Το καλό είναι ότι η αλλαγή πλεύσης δεν συνοδεύεται από κίνδυνο «πνιξίματος». Ολα δείχνουν ότι το Βερολίνο είναι αποφασισμένο να κρατήσει τη χώρα «ζωντανή» - έτσι βέβαια όπως το αντιλαμβάνεται το ίδιο: Από τη μια, πολιτικά, ως μέλος της ευρωζώνης, από την άλλη, οικονομικά και εργασιακά, ως την πρώτη τριτοκοσμική εκδοχή στο εσωτερικό της.

Η απόφαση αυτή δεν ισχύει ασφαλώς για πάντα. Προς το παρόν όμως έχει απόλυτη ισχύ. Για την Ανγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η συνοχή της ευρωζώνης αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Οχι επειδή ανακάλυψαν ξαφνικά τα προτερήματα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αλλά επειδή οι διαπραγματεύσεις για το «hair cut» τούς κατέστησαν όσο ποτέ άλλοτε ξεκάθαρο ότι οι διασυνδέσεις της Ελλάδας με τις διεθνείς αγορές είναι κουβάρι αξεδιάλυτο και ότι τυχόν αποπομπή της χώρας από το ευρώ θα σκορπούσε το χάος στις διεθνείς αγορές. Με μοιραίο αποτέλεσμα το «κούρεμα» και της υπόλοιπης ευρωζώνης. 

 

ΤΟ ΒΗΜΑ