Ελένα Νοβοσέλοβα, Russia Beyond the Headlines
-Παραθέτω κατά λέξη τα όσα είπατε: «Εάν όλα ήταν μια χαρά εδώ στη Ρωσία με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τότε ο εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος δεν θα είχε τίποτα να κάνει». Είχατε πολλή δουλειά φέτος;
-(Αποθέτει στο γραφείο ένα βαρύ δεμένο τόμο): Ορίστε πόση. Η έκθεση είναι 156 σελίδες. Υπάρχει και μια σχεδόν ιδίου σε όγκου ένθεση: Σε ποιον γράψαμε, ποιες απαντήσεις πήραμε, ποικίλες αναφορές, καταγγελίες για ακύρωση δικαστικών αποφάσεων κλπ. Η δομή των εκθέσεών μας είναι συνήθως η εξής: Παίρνουμε τις διατάξεις του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις οποίες υπάρχουν αναφορές για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, και ταξινομούμε κατά κατηγορίες – ποια ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια του έτους. Το πρώτο όσον αφορά: Στη νομοθεσία (πώς οι συνταγματικές διατάξεις διασφαλίζονται από τη νομοθετική εργασία). Το δεύτερο και κυριότερο: Στην εφαρμογή των νόμων. Επειδή, ως γνωστόν, οι νόμοι μπορεί να είναι θαυμάσιοι, αλλά η εφαρμογή τους να μην είναι η δέουσα. Δεν έλεγαν άδικα από την τσαρική ακόμα εποχή, ότι: «Στη Ρωσία οι φρικτοί νόμοι εν μέρει αντισταθμίζονται από τη φρικτή εφαρμογή τους». Τώρα οι νόμοι μας δεν είναι πάντα φρικτοί, αλλά και η εφαρμογή τους δυστυχώς, να το πούμε ευγενικά, δεν είναι πάντοτε τέλεια. Ο συσχετισμός μεταξύ ποιότητας των νόμων και εφαρμογής τους, προς το παρόν βγάζει νικητή τους νόμους.
-Σε τι αφορούσαν τα περισσότερα παράπονα;
-Εάν αναφερθούμε στην κατανομή των παραπόνων-καταγγελιών κατά περιεχόμενο, τότε το 58% αφορούσε την παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Η συντριπτική πλειοψηφία των παραπόνων αυτής της κατηγορίας σχετίζεται με την παραβίαση των δικαιωμάτων όσον αφορά τη δικαστική προστασία και τη δίκαιη διεξαγωγή της δίκης. Κάθε τέταρτη καταγγελία, σχετίζεται με την παραβίαση των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Φέτος, μειώθηκε σε κάποιο βαθμό ο αριθμός των πολιτών που καταγγέλλουν παραβίαση των οικονομικών δικαιωμάτων τους.
-Κρίνοντας από αυτό το θυελλώδες, θα το έλεγε κανείς, τέλος του χρόνου, μπορεί να προβλέψει κανείς και την αύξηση των παραβιάσεων των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών;
-Το ποσοστό παρέμεινε σταθερό σε όλη τη διάρκεια του έτους – περίπου στο 1,8% του συνολικού αριθμού των καταγγελιών, παρότι αυξήθηκε κατά 0,6% σε σύγκριση με το 2010.
-Παραβρεθήκατε σαν παρατηρητής στις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης στην πλατεία Μπαλότναγια, στη λεωφόρο Σαχάροφ, ή σε κάποιες άλλες;
-Συμφωνήσαμε με την Αστυνομία της Μόσχας ότι θα παρακολουθούμε συστηματικά τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Η εργασία αυτή έχει αποδώσει μέχρι στιγμής θετικά αποτελέσματα. Πριν από κάθε μεγάλη ανάλογη εκδήλωση συναντιόμαστε με την αστυνομική διοίκηση και εξετάζουμε όλες τις λεπτομέρειες της συγκέντρωσης.
Θέλω να σημειώσω ότι το δημοκρατικό στοιχείο που διακατείχε τις μαζικές εκδηλώσεις οι οποίες ξεκίνησαν το Δεκέμβριο, μου δημιουργεί αίσθημα υπερηφάνειας, έως και πατριωτισμού. Η επαγγελματική μου ειδικότητα είναι η διεθνής πολιτική και το διεθνές δίκαιο, παρακολουθώ τα διεθνή γεγονότα και συγκρίνω τον τρόπο που διεξάγονται ανάλογες πρωτοβουλίες σε άλλες δημοκρατικές χώρες, και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Στη Ρωσία, και ο κόσμος, και η Αστυνομία, συμπεριφέρονται πιο οργανωμένα, πολιτισμένα, και ορθά, Ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί.
-Μήπως οι άλλοι είναι πιο ελεύθεροι και τολμηροί;
- Η τόλμη του πλήθους έχει δύο όψεις. Μερικές φορές οδηγεί σε μεγάλες ακρότητες. Ένα από τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, είναι το δικαίωμα της ζωής. Το θάρρος του πλήθους ορισμένες φορές έρχεται σε μεγάλη αντίφαση με το δικαίωμα αυτό. Επομένως, τόσο η αστυνομία, όσο και οι οργανωτές των συγκεντρώσεων, πρέπει να διαθέτουν τις ικανότητες να συνδυάσουν τα δύο δικαιώματα – της ζωής, και της ελεύθερης έκφρασης απόψεων. Έως τώρα, το έχουμε καταφέρει.
Το ιστορικό στίγμα της Ρωσίας είναι περίπου αυτό: Η δυσαρέσκεια απέναντι στην εξουσία οδηγεί στη διαμαρτυρία, και αυτή με τη σειρά της λαμβάνει βίαιες μορφές. Και στη συνέχεια ακολουθεί καταστολή σε βάρος μεγάλου αριθμού ανθρώπων που συνοδεύεται με θύματα, είτε καταστολή σε βάρος της εξουσίας και επανάσταση με τραγικές συνέπειες. Πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από αυτόν τον «κόκκινο τροχό», στον οποίο είχε αναφερθεί ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.
Δεν συμφωνώ με τους ανθρώπους που επιχειρούν να αναλύσουν την τωρινή κατάσταση στη Ρωσία από την οπτική του ιστορικού στίγματος. Ναι, πρέπει να το λαμβάνουμε υπόψη. Ναι, το παρελθόν ασκεί πίεση. Αλλά η ιστορία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας για την ανάπτυξη της χώρας. Εμφανίζονται νέοι άνθρωποι. Έχουμε δει αυτούς τους ανθρώπους και δεν έχουν καθόλου την ίδια συμπεριφορά με εκείνη των πολιτών που είχαν εξαντληθεί από τον πόλεμο το 1917. Έχουν εντελώς διαφορετική ψυχολογία.
-Τι γνώμη έχετε για το γεγονός ότι οι αρχές και η αντιπολίτευση στάθηκε τόσο δύσκολο να φτάσουν σε μια συμφωνία όσον αφορά τον τόπο πραγματοποίησης των συγκεντρώσεων;
-Υφίσταται νόμος για τις μαζικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Πρόκειται για ένα γενικό νόμο, ο οποίος δεν προϋποθέτει την εξασφάλιση άδειας για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων. Όμως οι αρχές πρέπει να γνωρίζουν τις προθέσεις του κόσμου, ώστε να εγγυηθεί την ασφάλειά του. Σε αυτό το σημείο ξεκινούν και τα προβλήματα, ξεκινά η πάλη, ποιος «θα πιάσει πρώτος θέση». Η πολιτική δεν παύει να είναι πολιτική. Αλλά η πολιτική, όπως αναγνωρίζουν και αυτοί που μας κυβερνούν, είναι απαραίτητο να εκσυγχρονιστεί. Καθώς, τόσο η εξουσία όσο και η αντιπολίτευση σε μας (και όχι μόνο σε μας), πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Οι ασθένειες της εξουσίας είναι γεροντικές. Αιωνίως κατηγορεί την αντιπολίτευση πως είναι αφελής, ότι έχει άγνοια της πραγματικής ζωής, της προσάπτει ακόμη και έλλειμμα πατριωτισμού. Η αντιπολίτευση υποφέρει από παιδικές ασθένειες. Για αυτή, κάθε μαζική εμφάνιση αποτελεί μια σταυροφορία με τη λάμψη της ηθικής αγανάκτησης στα μάτια. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο καλύτερος τρόπος θεραπείας τέτοιων ασθενειών, είναι ο ουσιαστικός διάλογος. Είναι δύσκολος, δεν είναι πάντα επιτυχής. Περιλαμβάνει πολιτικές υπεκφυγές και ίντριγκες. Όμως είναι διάλογος. Αυτή είναι και η αρχή της δημοκρατίας, η αρχή του εκσυγχρονισμού του πολιτικού μας συστήματος. Ο θεσμός του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου, παρά τις ατέλειές του, προσπαθεί να συμβάλλει στη διεξαγωγή αυτού του διαλόγου.
-Επιστρέφοντας στην έκθεση: Στα μπλογκ γράφουν ότι υποστηρίζετε τις διαδηλώσεις των σεξουαλικών μειονοτήτων και προστατεύετε τους ομοφυλόφιλους.
-Δεν είμαι προστάτης των σεξουαλικών μειονοτήτων, είμαι όμως υπερασπιστής του νόμου. Οι πολίτες που, ας το πούμε έτσι, έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από το δικό μου, είναι και αυτοί πολίτες όπως όλοι μας, εφόσον στη Ρωσία οι διαφορετικοί εναλλακτικοί προσανατολισμοί δεν αποτελούν ποινικό αδίκημα. Τα δικαιώματά τους, εγώ, ως εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος, υποχρεούμαι να τα περιφρουρώ. Οι συγκεκριμένοι πολίτες μπορούν να εκφράζουν την άποψή τους, μπορούν να ζητούν χώρο για τις εκδηλώσεις τους. Άλλο θέμα είναι, όταν προκύπτει το ερώτημα – πού τελειώνουν τα δικαιώματά τους και ξεκινά η προκλητική επιδεικτική δραστηριότητα. Αυτό αποτελεί αντικείμενο μελέτης. Και κάτι ακόμη. Εγώ, για παράδειγμα, θα έμενα πολύ έκπληκτος εάν οι υποστηρικτές του παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού οργάνωναν διαδήλωση επιδεικνύοντας σε αυτή τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και δεν θα το ερμήνευα ως υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
rbth.gr
-(Αποθέτει στο γραφείο ένα βαρύ δεμένο τόμο): Ορίστε πόση. Η έκθεση είναι 156 σελίδες. Υπάρχει και μια σχεδόν ιδίου σε όγκου ένθεση: Σε ποιον γράψαμε, ποιες απαντήσεις πήραμε, ποικίλες αναφορές, καταγγελίες για ακύρωση δικαστικών αποφάσεων κλπ. Η δομή των εκθέσεών μας είναι συνήθως η εξής: Παίρνουμε τις διατάξεις του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις οποίες υπάρχουν αναφορές για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, και ταξινομούμε κατά κατηγορίες – ποια ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια του έτους. Το πρώτο όσον αφορά: Στη νομοθεσία (πώς οι συνταγματικές διατάξεις διασφαλίζονται από τη νομοθετική εργασία). Το δεύτερο και κυριότερο: Στην εφαρμογή των νόμων. Επειδή, ως γνωστόν, οι νόμοι μπορεί να είναι θαυμάσιοι, αλλά η εφαρμογή τους να μην είναι η δέουσα. Δεν έλεγαν άδικα από την τσαρική ακόμα εποχή, ότι: «Στη Ρωσία οι φρικτοί νόμοι εν μέρει αντισταθμίζονται από τη φρικτή εφαρμογή τους». Τώρα οι νόμοι μας δεν είναι πάντα φρικτοί, αλλά και η εφαρμογή τους δυστυχώς, να το πούμε ευγενικά, δεν είναι πάντοτε τέλεια. Ο συσχετισμός μεταξύ ποιότητας των νόμων και εφαρμογής τους, προς το παρόν βγάζει νικητή τους νόμους.
-Σε τι αφορούσαν τα περισσότερα παράπονα;
-Εάν αναφερθούμε στην κατανομή των παραπόνων-καταγγελιών κατά περιεχόμενο, τότε το 58% αφορούσε την παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Η συντριπτική πλειοψηφία των παραπόνων αυτής της κατηγορίας σχετίζεται με την παραβίαση των δικαιωμάτων όσον αφορά τη δικαστική προστασία και τη δίκαιη διεξαγωγή της δίκης. Κάθε τέταρτη καταγγελία, σχετίζεται με την παραβίαση των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Φέτος, μειώθηκε σε κάποιο βαθμό ο αριθμός των πολιτών που καταγγέλλουν παραβίαση των οικονομικών δικαιωμάτων τους.
-Κρίνοντας από αυτό το θυελλώδες, θα το έλεγε κανείς, τέλος του χρόνου, μπορεί να προβλέψει κανείς και την αύξηση των παραβιάσεων των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών;
-Το ποσοστό παρέμεινε σταθερό σε όλη τη διάρκεια του έτους – περίπου στο 1,8% του συνολικού αριθμού των καταγγελιών, παρότι αυξήθηκε κατά 0,6% σε σύγκριση με το 2010.
-Παραβρεθήκατε σαν παρατηρητής στις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης στην πλατεία Μπαλότναγια, στη λεωφόρο Σαχάροφ, ή σε κάποιες άλλες;
-Συμφωνήσαμε με την Αστυνομία της Μόσχας ότι θα παρακολουθούμε συστηματικά τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Η εργασία αυτή έχει αποδώσει μέχρι στιγμής θετικά αποτελέσματα. Πριν από κάθε μεγάλη ανάλογη εκδήλωση συναντιόμαστε με την αστυνομική διοίκηση και εξετάζουμε όλες τις λεπτομέρειες της συγκέντρωσης.
Θέλω να σημειώσω ότι το δημοκρατικό στοιχείο που διακατείχε τις μαζικές εκδηλώσεις οι οποίες ξεκίνησαν το Δεκέμβριο, μου δημιουργεί αίσθημα υπερηφάνειας, έως και πατριωτισμού. Η επαγγελματική μου ειδικότητα είναι η διεθνής πολιτική και το διεθνές δίκαιο, παρακολουθώ τα διεθνή γεγονότα και συγκρίνω τον τρόπο που διεξάγονται ανάλογες πρωτοβουλίες σε άλλες δημοκρατικές χώρες, και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Στη Ρωσία, και ο κόσμος, και η Αστυνομία, συμπεριφέρονται πιο οργανωμένα, πολιτισμένα, και ορθά, Ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί.
-Μήπως οι άλλοι είναι πιο ελεύθεροι και τολμηροί;
- Η τόλμη του πλήθους έχει δύο όψεις. Μερικές φορές οδηγεί σε μεγάλες ακρότητες. Ένα από τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, είναι το δικαίωμα της ζωής. Το θάρρος του πλήθους ορισμένες φορές έρχεται σε μεγάλη αντίφαση με το δικαίωμα αυτό. Επομένως, τόσο η αστυνομία, όσο και οι οργανωτές των συγκεντρώσεων, πρέπει να διαθέτουν τις ικανότητες να συνδυάσουν τα δύο δικαιώματα – της ζωής, και της ελεύθερης έκφρασης απόψεων. Έως τώρα, το έχουμε καταφέρει.
Το ιστορικό στίγμα της Ρωσίας είναι περίπου αυτό: Η δυσαρέσκεια απέναντι στην εξουσία οδηγεί στη διαμαρτυρία, και αυτή με τη σειρά της λαμβάνει βίαιες μορφές. Και στη συνέχεια ακολουθεί καταστολή σε βάρος μεγάλου αριθμού ανθρώπων που συνοδεύεται με θύματα, είτε καταστολή σε βάρος της εξουσίας και επανάσταση με τραγικές συνέπειες. Πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από αυτόν τον «κόκκινο τροχό», στον οποίο είχε αναφερθεί ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.
Δεν συμφωνώ με τους ανθρώπους που επιχειρούν να αναλύσουν την τωρινή κατάσταση στη Ρωσία από την οπτική του ιστορικού στίγματος. Ναι, πρέπει να το λαμβάνουμε υπόψη. Ναι, το παρελθόν ασκεί πίεση. Αλλά η ιστορία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας για την ανάπτυξη της χώρας. Εμφανίζονται νέοι άνθρωποι. Έχουμε δει αυτούς τους ανθρώπους και δεν έχουν καθόλου την ίδια συμπεριφορά με εκείνη των πολιτών που είχαν εξαντληθεί από τον πόλεμο το 1917. Έχουν εντελώς διαφορετική ψυχολογία.
-Τι γνώμη έχετε για το γεγονός ότι οι αρχές και η αντιπολίτευση στάθηκε τόσο δύσκολο να φτάσουν σε μια συμφωνία όσον αφορά τον τόπο πραγματοποίησης των συγκεντρώσεων;
-Υφίσταται νόμος για τις μαζικές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Πρόκειται για ένα γενικό νόμο, ο οποίος δεν προϋποθέτει την εξασφάλιση άδειας για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων. Όμως οι αρχές πρέπει να γνωρίζουν τις προθέσεις του κόσμου, ώστε να εγγυηθεί την ασφάλειά του. Σε αυτό το σημείο ξεκινούν και τα προβλήματα, ξεκινά η πάλη, ποιος «θα πιάσει πρώτος θέση». Η πολιτική δεν παύει να είναι πολιτική. Αλλά η πολιτική, όπως αναγνωρίζουν και αυτοί που μας κυβερνούν, είναι απαραίτητο να εκσυγχρονιστεί. Καθώς, τόσο η εξουσία όσο και η αντιπολίτευση σε μας (και όχι μόνο σε μας), πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Οι ασθένειες της εξουσίας είναι γεροντικές. Αιωνίως κατηγορεί την αντιπολίτευση πως είναι αφελής, ότι έχει άγνοια της πραγματικής ζωής, της προσάπτει ακόμη και έλλειμμα πατριωτισμού. Η αντιπολίτευση υποφέρει από παιδικές ασθένειες. Για αυτή, κάθε μαζική εμφάνιση αποτελεί μια σταυροφορία με τη λάμψη της ηθικής αγανάκτησης στα μάτια. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο καλύτερος τρόπος θεραπείας τέτοιων ασθενειών, είναι ο ουσιαστικός διάλογος. Είναι δύσκολος, δεν είναι πάντα επιτυχής. Περιλαμβάνει πολιτικές υπεκφυγές και ίντριγκες. Όμως είναι διάλογος. Αυτή είναι και η αρχή της δημοκρατίας, η αρχή του εκσυγχρονισμού του πολιτικού μας συστήματος. Ο θεσμός του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου, παρά τις ατέλειές του, προσπαθεί να συμβάλλει στη διεξαγωγή αυτού του διαλόγου.
-Επιστρέφοντας στην έκθεση: Στα μπλογκ γράφουν ότι υποστηρίζετε τις διαδηλώσεις των σεξουαλικών μειονοτήτων και προστατεύετε τους ομοφυλόφιλους.
-Δεν είμαι προστάτης των σεξουαλικών μειονοτήτων, είμαι όμως υπερασπιστής του νόμου. Οι πολίτες που, ας το πούμε έτσι, έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από το δικό μου, είναι και αυτοί πολίτες όπως όλοι μας, εφόσον στη Ρωσία οι διαφορετικοί εναλλακτικοί προσανατολισμοί δεν αποτελούν ποινικό αδίκημα. Τα δικαιώματά τους, εγώ, ως εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος, υποχρεούμαι να τα περιφρουρώ. Οι συγκεκριμένοι πολίτες μπορούν να εκφράζουν την άποψή τους, μπορούν να ζητούν χώρο για τις εκδηλώσεις τους. Άλλο θέμα είναι, όταν προκύπτει το ερώτημα – πού τελειώνουν τα δικαιώματά τους και ξεκινά η προκλητική επιδεικτική δραστηριότητα. Αυτό αποτελεί αντικείμενο μελέτης. Και κάτι ακόμη. Εγώ, για παράδειγμα, θα έμενα πολύ έκπληκτος εάν οι υποστηρικτές του παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού οργάνωναν διαδήλωση επιδεικνύοντας σε αυτή τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και δεν θα το ερμήνευα ως υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
rbth.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου