Τι μπορεί να σκέφτεται μια γυναίκα όταν περπατάει ;

Από το αν έκλεισε το θερμοσίφωνο, μέχρι να την αφήσουν όλοι ήσυχη. Ναι, φυσικά και ο άντρα της. Γυναίκες μας απαντούν στο ερώτημα τι σκέφτονται όταν περπατάνε και αρχικά συμπεραίνουμε ότι...... έχουμε πολύ άγχος.

Από την Έλενα Μπουζαλά

«Σκέφτομαι (και διασκεδάζω απίστευτα) παρατηρώντας τις υπόλοιπες γυναίκες που περπατάνε γύρω μου τι μπορεί να σκέφτονται».


Κορίνα 35

«Συνήθως, χαλαρώνω με το περπάτημα, μου φεύγει το άγχος. Όπου και να περπατάω, είτε για τη δουλειά, είτε για ψώνια, είτε για εξωτερικές δουλειές».

Μαρία – Ελένη 26

«Συνήθως όταν περπατάω ακούω μουσική και σκέφτομαι τις εκκρεμότητες της ημέρας. Πολλές φορές και ιδιαίτερα το πρωί, προσπαθώ να λύσω τα άλυτα ψυσοχωματικά μου προβλήματα μπας και νιώσω καλύτερα κατά την διάρκεια της ημέρας. Τι να μαγειρέψω, τι πρέπει να κάνω μόλις φύγω απο το γραφείο, να μαγειρέψω, να φάω, να κάνω μπάνιο, να παίξω με το παιδί, να δω τον άντρα μου…».

Μαρία 31

 

 

Εμένα η πρώτη σκέψη που μου περνάει από το μυαλό, όταν περπατάω, όπου κι αν είμαι, είναι αν είμαι ωραία. Ακούγοντας άλλες γυναίκες που ρώτησα για να γραφτεί αυτό το θέμα, διαπίστωσα ότι πρέπει, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, να είμαι η πιο ψωνάρα, διότι αυτό σκεφτόμουν πάντα. Φυσικά, σκέφτομαι ακόμη, αν έχω τακτοποιήσει τα πάντα πριν φύγω από το σπίτι. Αν το παιδί μου είναι σε καλά χέρια. Το θερμοσίφωνο να μην εκραγεί και άλλα τέτοια αγχωτικά. Δεύτερες σκέψεις είναι, που πάει όλος αυτός ο κόσμος; Ύστερα, όταν βλέπω κάποιον με πρόβλημα, λέω τι καλά που ακόμα μπορώ και περπατάω. Έτσι, πάντα βρίσκω μια δικαιολογία να χαρώ τη ζωή και να ψωνίσω από το ένα τόσο δα ραπανάκι μέχρι ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια. Οι γυναίκες, σε αντίθεση με τους άντρες, που απλά όταν περπατάνε, ξύνονται, δυστυχώς σκεφτόμαστε πολύ.

Ποιες είμαστε, που πάμε, που βαδίζουμε, εμείς και η ζωή μας, μας αγαπά, δεν μας αγαπά, μήπως μας «τα φοράει», είναι καλά οι γονείς μας, τι να κάνει τώρα το παιδί μας, τι θα μαγειρέψω αύριο, μήπως πάχυνα, μήπως να πάω γυμναστήριο ή να μην τρώω καλύτερα. Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που αφηνόμαστε, αλλά δύσκολα. Θεωρώ, αλλά δεν παίρνω κι όρκο για όλες, να μην παρεξηγηθώ και από τις τέλειες, ότι προσπαθούμε να βάλουμε μια τάξη στο μυαλό μας. Ευτυχώς υπάρχουν σε αυτή τη διαδρομή κάποιοι άντρες που μας αρέσουν, κάποιο ρούχο που θα θέλαμε να το πάρουμε, κάτι που χρειαζόμαστε για το σπίτι. Βοηθάει. Βοηθάει να κάνουμε ένα break από όλα όσα έχουμε να κάνουμε για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος.

 

 

«Πω, αυτά τα παπούτσια με πονάνε. Άμα πέσω θα ξεφτιλιστώ. Τι κοιτάει αυτός ο κάνγκουρας; Που με τόσο ζελέ χτίζεις μονοκατοικία και πυλωτή. Μμμμ αυτός, όμως, εκεί στο φανάρι με την τσόπερ δεν είναι κακός. Για να τον δω καλύτερα. Πωπωωω, μεσημεριάτικα ασ” το καλό μού έφτιαξες τη μέρα.Δεν είμαι καλά. Τι μου συμβαίνει; Τι έχω πάθει και είμαι τόσο πεσμένη αυτές τις μέρες; Χαμογέλα, μην κατεβάζεις μούτρα και γίνεις αντιπαθητική, άλλωστε τι σου φταίνε οι άλλοι. Άντε να ξεσκάσω λίγο και κάποια στιγμή θα καταλάβω τι μου συμβαινει. Πωωω, από τότε που άλλαξα το στιλ μου, δεν βρίσκω ρούχα. Καλέ τι μπουζουκόρουχα είναι αυτά; Αυτό όμως το δερμάτινο ε; Πωπω πόσο μ” αρέσει! Πόσο κάνει; Μα καλά που απευθύνονται; Σε Ελβετούς;».

Τζούλη 21

 

 

Οι γυναίκες σκεφτόμαστε πολύ. Θέλουμε να τακτοποιήσουμε τα πάντα στο μυαλό μας. Που και που ξεχνιόμαστε…

«Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Μικρές ιστοριούλες ξετυλίγονται σαν ταινία. Ένα παιδάκι κλαίει που του έπεσε το μπισκότο. Μια γιαγιά δεν πρόλαβε το λεωφορείο. Κοριτσοπαρέα μιλάει για αγόρια. Αντροπαρέα μιλάει για μπάλα. Είναι τόσο ωραίο να σκέφτεσαι ότι ευτυχώς δεν είναι το δικό σου παιδί που κλαίει μες στη μέση του δρόμου! Είναι τόσο ωραίο να αναπολείς τα δικά σου σχολικά χρόνια! Είναι τόσο ωραίο που ακόμα μπορείς να τρέξεις να προλάβεις το λεωφορείο! Ωωω, ποιον κοροϊδεύω όταν δεν προσπαθώ να αποφύγω να πατήσω τις γραμμές από τις πλάκες του πεζοδρομίου… Συνηθως σκέφτομαι τι θα μαγειρέψω, αν έχω κλείσει το θερμοσίφωνο, τι ωρα ξεκινάει η Μενεγάκη και πότε επιτέλους θα πάω να γραφτώ στο γυμναστήριο!».

Μαριλού 37

Θέλω να συμπληρώσω και χωρίς να με παρεξηγήσετε κυρίες μου, ότι ενώ σκεφτόμαστε ότι μπορεί να πέσουμε πάνω στον ιππότη που θα μας βγάλει από όλα όσα μίζερα μπορεί να ζούμε, πολύ γρήγορα, αναρωτιώμαστε αν η διπλανή μας, του αρέσει περισσότερο. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι ενώ είμαστε όλες ρομαντικές, το άτιμο το μυαλό μας, μας καταδιώκει. Ενώ είμαστε ικανές για πόλεμο, χάνουμε μικρομάχες. Σκέψου, ήδη πόσο τρομακτικό είναι να μπορείς να σκέφτεσαι τόσα πράγματα ταυτόχρονα. Πόσο μπορεί κάποιος να φοβηθεί για το που πάει το μυαλό σου. Επίσης, δεν είναι και πολύ κουραστικό τελικά;

 

 

«Τελικά, η κόκκινη τσάντα ταιριάζει με τα κόκκινες γόβες ή μήπως είναι too much; Έπρεπε να βάλω την μπλε τελικά, θα ταίριαζε άψογα με το φόρεμα. Πωωω, μου φαίνεται ότι αυτή που περιμένει το μετρό με κοίταξε περίεργα. Μοιάζει πολύ με την ξανθιά από το μάθημα yoga. Λες να είναι αυτή; Έβαψε τα μαλλιά της, τι έκανε; Θα το τσεκάρω τη Δευτέρα, μην καρφώνομαι τώρα. Καλά, τι κοιτάει τώρα αυτός ο τύπος δίπλα; Άντε τρενάκι μου, έλα κι έχω αργήσει, έχει χαζέψει κι αυτός. Μήπως παραείναι ανοιχτό το φόρεμα; Mπα ούτε καν, αυτός είναι βλάκας και κοιτάζει. Δε σου έμαθαν τη λέξη διακριτικότητα φίλε; Ας πάω προς την άλλη αποβάθρα μπας και είναι άδεια για να κάτσω κιόλας. Λες να καθυστερήσε και η Έλλη; Για να μη με έχει πάρει τηλέφωνο ακόμα κάτι μου λέει πως δεν άργησα μόνο εγώ, αλλιώς θα είχα ήδη 5-6 κλήσεις της. Γκρίνια και αυτή ώρες – ώρες. Ωπ, ήρθε το τρένο, σε 5 λεπτά max είμαι εκεί. Κυρία».

Μεταξούλα 22

 

 

Ακόμα κι αν οι άντρες πιστεύουν ότι αυτά γίνονται λόγω ανασφάλειας, θα σου πω ότι γίνονται διότι το γυναικείο μυαλό δεν έχει πλαστεί για να αράζει.

«Όταν περπατάω στο δρόμο, πηγαίνοντας μια βόλτα συνήθως ακούω μουσική, βαδίζω με βήμα γοργό και θα έλεγα πως η μουσική βάζει σε τάξη τη σκέψη μου. Οι μελωδίες μου φέρνουν στο νου αναμνήσεις, γλυκές και πικρές. Μπορεί να σκεφτώ τη γιαγιά μου, τότε που έτρεχα γύρω γύρω από τις τριανταφυλλιές, την εφηβεία μου όταν διάβαζα γεωγραφία, λέγοντας το μάθημα στη σκυλίτσα μου την Ίρμα, το πρώτο μου φιλί, την αποφοίτησή μου και άλλα πολλά. Ακούγοντας ένα τραγούδι ασυναίσθητα θα έλεγα ξεπετάγονται εικόνες και βιώματα.’Οταν πηγαίνω στη δουλειά, σκέφτομαι: «Έκλεισα το θερμοσίφωνο; Πάλι δε πρόλαβα να φάω, ωχ το κινητό το πήρα, λεφτά έχω; Πφφ, πότε θα πάει μεσημέρι; Με παχαίνει αυτό το παντελόνι; Με αδυνατίζει άραγε αυτό το χρώμα;».

Δήμητρα 24

«Δεν θα βρω δουλειά ποτέ. Θα είμαι πάντα μια νοικοκυρά. Δούλα και κυρά. Αι σιχτίρ. Θα ψωνίσω κάτι πολύ φθηνό να μου φτιάξει το κέφι».

Γιάννα 40

Τελικά, ακόμα κι αν οι άντρες πιστεύουν ότι αυτά γίνονται λόγω ανασφάλειας, θα σου πω ότι γίνονται διότι το γυναικείο μυαλό έχει πλαστεί ώστε να σκέφτεται κι όχι να αράζει. Η μεγαλύτερη αλήθεια, βέβαια, είναι άλλη. Μπορούμε να κάνουμε ταυτόχρονα περισσότερα πράγματα από τους άντρες και πριν βιαστείς να με πεις φεμινίστρια, θα σου πω, ότι οι γυναίκες είχαμε πάντα καλύτερο χιούμορ.

 

Πηγή : cosmo.gr

http://www.efthimia.gr