Πιο εύκολα ξεχωρίζεις αυγά σε ομελέτα
Ανάλυση του Reuters γύρω από το ζήτημας μιας πιθανής διάλυσης της Ευρωζώνης
Μπορείς να ξεχωρίσεις τα αυγά από την ομελέτα;
Η δυσκολία της αποστολής τους αποδεικνύεται και από την ασυνήθιστη πρόταση του ....
Βρετανού ευρωσκεπτικιστή Λόρδου Γούλφσον, ο οποίος προσφέρει 250.000 λίρες σε όποιον βρει τρόπο να διαλυθεί η ευρωζώνη χωρίς να προκληθεί χάος.
Κανείς δεν θα προσφερόταν να χαρίσει τόσα χρήματα, εάν η απάντηση στον γρίφο ήταν προφανής.
Ο πιθανός κίνδυνος από τη διάλυση της ευρωζώνης, τόσο για τις οικονομίες των χωρών της όσο και για το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, είναι τόσο μεγάλος που πολλοί συχνά τον επικαλούνται ως τον κύριο λόγο για τον οποίο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η ιδέα της διάλυσης -ή τουλάχιστον του μετασχηματισμού- της ευρωζώνης δεν αποτελεί όμως αποκλειστικά άποψη εκείνων που την αντιμάχονταν από την αρχή.
Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη αποτελεί πια βασικό θέμα συζήτησης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δηλώσει βέβαια δημοσίως ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποβληθεί. Ο επικεφαλής του Εurogroup, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ κράτησε, ωστόσο, κάποιες αποστάσεις, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει μέλος της ευρωζώνης πάση θυσία.
Παράλληλα, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, έχει προτείνει ορισμένες χώρες της ευρωζώνης να επισπεύσουν και να εμβαθύνουν την ευρωπαϊκή τους ολοκλήρωση. Έξω από αυτή τη νομισματική ζώνη θα υπάρχει μια ολοένα και διευρυνόμενη ομάδα χωρών με χαλαρότερους δεσμούς μεταξύ τους.
Κάποτε, μια τέτοια άποψη θα θεωρούνταν σχεδόν αιρετική, με δεδομένη την επίσημη γραμμή ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να είναι και μέλη της ευρωζώνης και να συμμετέχουν έτσι και στο project της ολοκλήρωσης.
Ίσως ο κ. Σαρκοζί να μην εννοούσε καν κάτι τέτοιο, αλλά η πρότασή του ξαναζωντάνεψε το φάντασμα της διάσπασης της ευρωζώνης σε βορρά και νότο.
Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν κανένας δεν πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί οποιαδήποτε ανασύνθεση της ευρωζώνης χωρίς να κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών, κάτι που θα προκαλούσε με τη σειρά του φυγή των επενδυτών και πλήγμα στις τράπεζες, τουλάχιστον τόσο ισχυρό όσο και αυτό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Εάν γνώριζε κανείς ότι τα ευρώ του πρόκειται σύντομα να μετατραπούν, για παράδειγμα, σε δραχμές, ή σε κάποιο νέο αδοκίμαστο νόμισμα που ας το αποκαλέσουμε ευρώ του Νότου, θα τα άφηνε να κάθονται στο λογαριασμό του;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει λύση για το πρόβλημα αυτό που να μην προκαλέσει αναταράξεις», υποστήριξε ο Άντριου Κλαίρ, καθηγητής διαχείρισης κεφαλαίων στο Cass Business School του Λονδίνου.
«Ο πραγματικός κίνδυνος θα ήταν μια ενδεχόμενη μαζική απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζες», τόνισε.
Με δεδομένη την έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών σε ομόλογα χωρών όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, εύκολα θα μπορούσε να καταρρεύσει η εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ολόκληρης της ευρωζώνης και πέραν αυτής.
Οι μαζικές αναλήψεις δεν θα περιορίζονταν μόνο στις χώρες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης χρέους.
Καρδιά του προβλήματος, τουλάχιστον από πρακτική άποψη, είναι η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση κατάρρευσης της ευρωζώνης ή της αποχώρησης κράτους μέλους της.
«Και μόνο η σκέψη αυτή αποτελούσε ταμπού. Εξαρχής, η ιδέα ήταν για νομισματική ένωση με απεριόριστη διάρκεια», δήλωσε αξιωματούχος της ΕΕ σε θέματα νομισματικής πολιτικής, που συμμετείχε στην διαδικασία για την σύσταση του ευρώ στη δεκαετία του 1990.
Οι Γερμανοί είχαν και μια έκφραση γι' αυτό: «Κοινό πεπρωμένο» (Schicksalsgemeinschaft), για να περάσουν την ιδέα ότι η δημιουργία του ευρώ δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να γίνει κομμάτια.
Πηγή: Reuters
Μπορείς να ξεχωρίσεις τα αυγά από την ομελέτα;
Αυτό καλούνται ουσιαστικά να καταφέρουν οι ηγέτες της ευρωζώνης και η διεθνής ελίτ της νομισματικής πολιτικής, εάν θέλουν να αναμορφώσουν ομαλά την ευρωζώνη - είτε αφήνοντας την Ελλάδα να βγει από το ευρώ είτε δημιουργώντας ένα σκληρό πυρήνα χωρών με ένα «μαλακό» περίβλημα.
Η δυσκολία της αποστολής τους αποδεικνύεται και από την ασυνήθιστη πρόταση του ....Βρετανού ευρωσκεπτικιστή Λόρδου Γούλφσον, ο οποίος προσφέρει 250.000 λίρες σε όποιον βρει τρόπο να διαλυθεί η ευρωζώνη χωρίς να προκληθεί χάος.
Κανείς δεν θα προσφερόταν να χαρίσει τόσα χρήματα, εάν η απάντηση στον γρίφο ήταν προφανής.
Ο πιθανός κίνδυνος από τη διάλυση της ευρωζώνης, τόσο για τις οικονομίες των χωρών της όσο και για το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, είναι τόσο μεγάλος που πολλοί συχνά τον επικαλούνται ως τον κύριο λόγο για τον οποίο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η ιδέα της διάλυσης -ή τουλάχιστον του μετασχηματισμού- της ευρωζώνης δεν αποτελεί όμως αποκλειστικά άποψη εκείνων που την αντιμάχονταν από την αρχή.
Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη αποτελεί πια βασικό θέμα συζήτησης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δηλώσει βέβαια δημοσίως ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποβληθεί. Ο επικεφαλής του Εurogroup, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ κράτησε, ωστόσο, κάποιες αποστάσεις, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει μέλος της ευρωζώνης πάση θυσία.
Παράλληλα, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, έχει προτείνει ορισμένες χώρες της ευρωζώνης να επισπεύσουν και να εμβαθύνουν την ευρωπαϊκή τους ολοκλήρωση. Έξω από αυτή τη νομισματική ζώνη θα υπάρχει μια ολοένα και διευρυνόμενη ομάδα χωρών με χαλαρότερους δεσμούς μεταξύ τους.
Κάποτε, μια τέτοια άποψη θα θεωρούνταν σχεδόν αιρετική, με δεδομένη την επίσημη γραμμή ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να είναι και μέλη της ευρωζώνης και να συμμετέχουν έτσι και στο project της ολοκλήρωσης.
Ίσως ο κ. Σαρκοζί να μην εννοούσε καν κάτι τέτοιο, αλλά η πρότασή του ξαναζωντάνεψε το φάντασμα της διάσπασης της ευρωζώνης σε βορρά και νότο.
Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν κανένας δεν πιστεύει ότι μπορεί να επιτευχθεί οποιαδήποτε ανασύνθεση της ευρωζώνης χωρίς να κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών, κάτι που θα προκαλούσε με τη σειρά του φυγή των επενδυτών και πλήγμα στις τράπεζες, τουλάχιστον τόσο ισχυρό όσο και αυτό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Εάν γνώριζε κανείς ότι τα ευρώ του πρόκειται σύντομα να μετατραπούν, για παράδειγμα, σε δραχμές, ή σε κάποιο νέο αδοκίμαστο νόμισμα που ας το αποκαλέσουμε ευρώ του Νότου, θα τα άφηνε να κάθονται στο λογαριασμό του;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει λύση για το πρόβλημα αυτό που να μην προκαλέσει αναταράξεις», υποστήριξε ο Άντριου Κλαίρ, καθηγητής διαχείρισης κεφαλαίων στο Cass Business School του Λονδίνου.
«Ο πραγματικός κίνδυνος θα ήταν μια ενδεχόμενη μαζική απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζες», τόνισε.
Με δεδομένη την έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών σε ομόλογα χωρών όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, εύκολα θα μπορούσε να καταρρεύσει η εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ολόκληρης της ευρωζώνης και πέραν αυτής.
Οι μαζικές αναλήψεις δεν θα περιορίζονταν μόνο στις χώρες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης χρέους.
Καρδιά του προβλήματος, τουλάχιστον από πρακτική άποψη, είναι η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση κατάρρευσης της ευρωζώνης ή της αποχώρησης κράτους μέλους της.
«Και μόνο η σκέψη αυτή αποτελούσε ταμπού. Εξαρχής, η ιδέα ήταν για νομισματική ένωση με απεριόριστη διάρκεια», δήλωσε αξιωματούχος της ΕΕ σε θέματα νομισματικής πολιτικής, που συμμετείχε στην διαδικασία για την σύσταση του ευρώ στη δεκαετία του 1990.
Οι Γερμανοί είχαν και μια έκφραση γι' αυτό: «Κοινό πεπρωμένο» (Schicksalsgemeinschaft), για να περάσουν την ιδέα ότι η δημιουργία του ευρώ δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να γίνει κομμάτια.
Πηγή: Reuters
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου