Την εποχή της απόρριψης του σχεδίου Ανάν, τέθηκε για πρώτη φορά σε αμφισβήτηση από τους Αμερικανούς η «ηγετική καταλληλότητα» του Γιώργου Παπανδρέου. Η Ουάσιγκτον είχε ξοδέψει χρόνο και χρήμα επενδύοντας στην επιβολή του σχεδίου, λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο που λεγόταν Τάσσος Παπαδόπουλος. Η αδυναμία του Γιώργου να ασκήσει καταλυτική επιρροή στα ελληνικά ΜΜΕ και να εκβιάσει ένα θετικό (για τους Αμερικανούς) αποτέλεσμα στο επίμαχο δημοψήφισμα γκρέμισε την εικόνα του, ως decisionmaker.
ΕΜΦΑΝΩΣ απογοητευμένος ένας υψηλόβαθμος Αμερικανός διπλωμάτης που ήταν σε θέση να γνωρίζει τις πικρόχολες συζητήσεις στους διαδρόμους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περιέγραφε τότε τον Γιώργο ως έναν επίδοξο ηγέτη μειωμένης πολιτικής αντίληψης, φορτωμένο με πολλά οικογενειακά συμπλέγματα και ακλόνητες ιδεοληψίες. Ειδικότερα μιλούσε για έναν «πολιτικό μικρού διαμετρήματος που δεν μπορούσε να περάσει μηνύματα» (he could not deliver the message).
Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΚΕΙΝΗ των Αμερικανών, αν και περιέχει αυτονόητες επισημάνσεις, θεωρώ ότι τελικά υπήρξε ρηχή και υποτιμά τον Γ. Παπανδρέου. Γιατί, παρά τον πασιφανή πολιτικό του αυτισμό, αποδείχτηκε ότι μπορεί να περάσει μηνύματα, όχι μόνο .....στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μεταφέροντας δονήσεις τρόμου για το πώς ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να διαλύσει τη χώρα του και να εξελιχθεί σε παγκόσμια απειλή.
ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ότι με τα κατορθώματά του, κορωνίδα των οποίων υπήρξε η εξαγγελία δημοψηφίσματος, ο Γιώργος, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα είχε τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό. Μόνο και μόνο επειδή αποδεδειγμένα αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Δυστυχώς, ο τέως πρωθυπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει σκανδαλώδους ασυλίας, καταγγέλλοντας τα ίδια μέσα ενημέρωσης που ξεδιάντροπα φιλοτέχνησαν το προφίλ του, ως… μεσσία! Σε πείσμα μάλιστα των αμερικανικών προβλέψεων, αποδεικνύεται μετρ της πολιτικής επιβίωσης. Επί πέντε ολόκληρες μέρες έσπρωχνε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και με νοοτροπία Μπεν Αλι αρνείτο να παραδώσει την εντολή. Και όταν αναγκάστηκε υπό την πίεση του Σαμαρά να αποσυρθεί, ούτε που ψέλλισε τη λέξη «παραίτηση».
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 24ΩΡΑ διαμηνύει ότι δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και τα προνόμια που απορρέουν από αυτήν. Ταυτόχρονα επιχειρεί και την κηδεμονία της νέας κυβέρνησης, απλώνοντας ατζέντα που ξεπερνά κατά πολύ το περιορισμένο εύρος της αποστολής της. Ανακάλυψε ότι τους επόμενους τρεις μήνες προδιαγράφονται ιδεατές συνθήκες για να λυθούν το Σκοπιανό, το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά, να αναμορφωθεί το εκλογικό σύστημα, να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή και να ξεκινήσουν οι εξορύξεις πετρελαίου στο Αιγαίο!
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ θα ανακάλυπτε ο τέως πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ισως, βέβαια, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, να προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία στην πατρίδα, επειδή ασφαλώς θα μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα τους…
Τύπος της Κυριακής
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς (Ολόκληρη η στήλη, δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)
ΕΜΦΑΝΩΣ απογοητευμένος ένας υψηλόβαθμος Αμερικανός διπλωμάτης που ήταν σε θέση να γνωρίζει τις πικρόχολες συζητήσεις στους διαδρόμους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περιέγραφε τότε τον Γιώργο ως έναν επίδοξο ηγέτη μειωμένης πολιτικής αντίληψης, φορτωμένο με πολλά οικογενειακά συμπλέγματα και ακλόνητες ιδεοληψίες. Ειδικότερα μιλούσε για έναν «πολιτικό μικρού διαμετρήματος που δεν μπορούσε να περάσει μηνύματα» (he could not deliver the message).
Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΚΕΙΝΗ των Αμερικανών, αν και περιέχει αυτονόητες επισημάνσεις, θεωρώ ότι τελικά υπήρξε ρηχή και υποτιμά τον Γ. Παπανδρέου. Γιατί, παρά τον πασιφανή πολιτικό του αυτισμό, αποδείχτηκε ότι μπορεί να περάσει μηνύματα, όχι μόνο .....στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μεταφέροντας δονήσεις τρόμου για το πώς ένας δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να διαλύσει τη χώρα του και να εξελιχθεί σε παγκόσμια απειλή.
ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ότι με τα κατορθώματά του, κορωνίδα των οποίων υπήρξε η εξαγγελία δημοψηφίσματος, ο Γιώργος, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα είχε τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό. Μόνο και μόνο επειδή αποδεδειγμένα αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Δυστυχώς, ο τέως πρωθυπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει σκανδαλώδους ασυλίας, καταγγέλλοντας τα ίδια μέσα ενημέρωσης που ξεδιάντροπα φιλοτέχνησαν το προφίλ του, ως… μεσσία! Σε πείσμα μάλιστα των αμερικανικών προβλέψεων, αποδεικνύεται μετρ της πολιτικής επιβίωσης. Επί πέντε ολόκληρες μέρες έσπρωχνε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και με νοοτροπία Μπεν Αλι αρνείτο να παραδώσει την εντολή. Και όταν αναγκάστηκε υπό την πίεση του Σαμαρά να αποσυρθεί, ούτε που ψέλλισε τη λέξη «παραίτηση».
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 24ΩΡΑ διαμηνύει ότι δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και τα προνόμια που απορρέουν από αυτήν. Ταυτόχρονα επιχειρεί και την κηδεμονία της νέας κυβέρνησης, απλώνοντας ατζέντα που ξεπερνά κατά πολύ το περιορισμένο εύρος της αποστολής της. Ανακάλυψε ότι τους επόμενους τρεις μήνες προδιαγράφονται ιδεατές συνθήκες για να λυθούν το Σκοπιανό, το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά, να αναμορφωθεί το εκλογικό σύστημα, να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή και να ξεκινήσουν οι εξορύξεις πετρελαίου στο Αιγαίο!
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ θα ανακάλυπτε ο τέως πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ισως, βέβαια, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, να προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία στην πατρίδα, επειδή ασφαλώς θα μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα τους…
Τύπος της Κυριακής
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς (Ολόκληρη η στήλη, δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου