Για να επιτευχθεί ο στόχος που τέθηκε από το Eurogroup για χρέος ίσο με το 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, η ελληνική οικονομία πρέπει να γίνει... τούρμπο. Να αναπτύσσεται με 4% και παραπάνω κάθε χρόνο από το 2014 και μετά. Αυτό επισημαίνουν οικονομικοί αναλυτές.
Τα κύρια μέτρα που αποφάσισαν χτες οι υπουργοί Οικονομικών (μείωση επιτοκίων κατά 1%, επέκταση της ωρίμανσης των δανείων κατά 15 έτη και .......
αναστολή πληρωμής τοκοχρεωλυσίων για 10 έτη, μείωση του κόστους εγγυήσεων της Ελλάδας κατά 10 μονάδες βάσης, μεταφορά κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα και επαναγορά χρέους ύψους περίπου 10% του ΑΕΠ) συνεπάγονται καθαρή μείωση του χρέους κατά 40-45 δισ. ευρώ ως το 2020.
Στόχος των δανειστών μας είναι το χρέος να φτάσει στο 175% του ΑΕΠ το 2016, στο 124% του ΑΕΠ το 2020 και στο 110% το 2022. Όπως φαίνεται το γράφημα, το 2022, δεκατρία χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων σταθεροποίησης και των Μνημονίων, το χρέος πρέπει να πέσει κάτω από τα επίπεδα του 2009, όταν ανερχόταν στο 112,9% του ΑΕΠ.
Για να συμβεί αυτό όμως, επισημαίνουν αναλυτές, η ελληνική οικονομία θα πρέπει από το 2014 και μετά να αναπτύσσεται με ιδιαίτερα υψηλό ρυθμό. Όπως φαίνεται στο γράφημα, αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ από το 2016 και μετά πρέπει να αυξάνεται με 4-4,5%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης τα προηγούμενα 32 χρόνια η ελληνική οικονομία έπιασε μόνο 6 φορές: το 1998 (4,29%), το 2000 (4,48%), το 2001 (4,2%), το 2003 (5,94%), το 2004 (4,37%) και το 2006 (5,54%) (Πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα).
Το νέο πρόγραμμα όμως προβλέπει τέτοιο ρυθμό ανάπτυξης (πάνω από 4%) για επτά σερί χρόνια, από το 2016 έως το 2022.. Πράγμα που ορισμένοι αναλυτές θεωρούν απίθανο, υποδηλώνοντας ότι σύντομα θα χρειαστεί νέο κούρεμα στο ελληνικό χρέος. Για παράδειγμα, ο Mark Grant (συγγραφέας του Out of the Box) επισημαίνει ότι «οι πιθανότητες να έχει η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα τα επόμενα χρόνια είναι 1 βαθμό πριν από το απόλυτο μηδέν.
Με τα λόγια της αναλύτριας Ανέτα Μαρκόφσκα της Societe Generale, τα μέτρα είναι «θετικό βήμα, αλλά απαιτούνται κι άλλα». Κι αυτό γιατί, όπως εξηγεί, «δεν είναι αρκετά για να γίνουν βιώσιμα τα δημοσιονομικά της Ελλάδας και να της επιτρέψουν να επιστρέψει στις αγορές το 2017. Η πιθανότητα υστέρησης στην εφαρμογή της λιτότητας και των διαρθρωτικών αλλαγών θέτει ένα ρίσκο, αλλά η βασική μας ανησυχία είναι η οικονομική ανάπτυξη... Το σχέδιο αυτό θα δώσει χρόνο μέχρι τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2013, αλλά αναμένουμε ότι μετά την ημερομηνία αυτή θα απαιτηθούν νέα μέτρα για να γίνει το χρέος βιώσιμο.
Είναι ενθαρρυντικό ότι στην συνέντευξη τύπου του Eurogroup αφέθηκε ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων μέτρων μόλις η Ελλάδα φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα. Επίσης είναι θετικό ότι εξετάζεται η μείωση του κόστους συμμετοχής της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία. Κατά τη γνώμη μας, θα χρειαστεί κάτι πιο ουσιαστικό, με την διαγραφή χρέους του δημόσιου τομέα να καθίσταται μια πολύ πραγματική αλλά πολιτικά δύσκολη πιθανότητα».
http://www.iefimerida.gr
Τα κύρια μέτρα που αποφάσισαν χτες οι υπουργοί Οικονομικών (μείωση επιτοκίων κατά 1%, επέκταση της ωρίμανσης των δανείων κατά 15 έτη και .......
αναστολή πληρωμής τοκοχρεωλυσίων για 10 έτη, μείωση του κόστους εγγυήσεων της Ελλάδας κατά 10 μονάδες βάσης, μεταφορά κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα και επαναγορά χρέους ύψους περίπου 10% του ΑΕΠ) συνεπάγονται καθαρή μείωση του χρέους κατά 40-45 δισ. ευρώ ως το 2020.
Στόχος των δανειστών μας είναι το χρέος να φτάσει στο 175% του ΑΕΠ το 2016, στο 124% του ΑΕΠ το 2020 και στο 110% το 2022. Όπως φαίνεται το γράφημα, το 2022, δεκατρία χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων σταθεροποίησης και των Μνημονίων, το χρέος πρέπει να πέσει κάτω από τα επίπεδα του 2009, όταν ανερχόταν στο 112,9% του ΑΕΠ.
Για να συμβεί αυτό όμως, επισημαίνουν αναλυτές, η ελληνική οικονομία θα πρέπει από το 2014 και μετά να αναπτύσσεται με ιδιαίτερα υψηλό ρυθμό. Όπως φαίνεται στο γράφημα, αυτό σημαίνει ότι το ΑΕΠ από το 2016 και μετά πρέπει να αυξάνεται με 4-4,5%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης τα προηγούμενα 32 χρόνια η ελληνική οικονομία έπιασε μόνο 6 φορές: το 1998 (4,29%), το 2000 (4,48%), το 2001 (4,2%), το 2003 (5,94%), το 2004 (4,37%) και το 2006 (5,54%) (Πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα).
Το νέο πρόγραμμα όμως προβλέπει τέτοιο ρυθμό ανάπτυξης (πάνω από 4%) για επτά σερί χρόνια, από το 2016 έως το 2022.. Πράγμα που ορισμένοι αναλυτές θεωρούν απίθανο, υποδηλώνοντας ότι σύντομα θα χρειαστεί νέο κούρεμα στο ελληνικό χρέος. Για παράδειγμα, ο Mark Grant (συγγραφέας του Out of the Box) επισημαίνει ότι «οι πιθανότητες να έχει η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα τα επόμενα χρόνια είναι 1 βαθμό πριν από το απόλυτο μηδέν.
Με τα λόγια της αναλύτριας Ανέτα Μαρκόφσκα της Societe Generale, τα μέτρα είναι «θετικό βήμα, αλλά απαιτούνται κι άλλα». Κι αυτό γιατί, όπως εξηγεί, «δεν είναι αρκετά για να γίνουν βιώσιμα τα δημοσιονομικά της Ελλάδας και να της επιτρέψουν να επιστρέψει στις αγορές το 2017. Η πιθανότητα υστέρησης στην εφαρμογή της λιτότητας και των διαρθρωτικών αλλαγών θέτει ένα ρίσκο, αλλά η βασική μας ανησυχία είναι η οικονομική ανάπτυξη... Το σχέδιο αυτό θα δώσει χρόνο μέχρι τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2013, αλλά αναμένουμε ότι μετά την ημερομηνία αυτή θα απαιτηθούν νέα μέτρα για να γίνει το χρέος βιώσιμο.
Είναι ενθαρρυντικό ότι στην συνέντευξη τύπου του Eurogroup αφέθηκε ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων μέτρων μόλις η Ελλάδα φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα. Επίσης είναι θετικό ότι εξετάζεται η μείωση του κόστους συμμετοχής της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία. Κατά τη γνώμη μας, θα χρειαστεί κάτι πιο ουσιαστικό, με την διαγραφή χρέους του δημόσιου τομέα να καθίσταται μια πολύ πραγματική αλλά πολιτικά δύσκολη πιθανότητα».
http://www.iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου