Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Τραγικό και ακατανόητο Του Ι. Κ. Πρετεντέρη απο ΤΑ ΝΕΑ

 Ομολογώ  ότι έχω αρχίσει να μην καταλαβαίνω – δεν είναι απαραιτήτως κακό... Αντιθέτως, είναι πολύ κακό να μην καταλαβαίνει και κανένας άλλος. Διότι τόσο η παρέμβαση του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο όσο και η ομιλία του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ κινήθηκαν στο πλαίσιο του ακατανόητου. Επιεικώς, του τραγικού ακατανόητου.

 Τρεις ημέρες  τώρα η χώρα βυθίστηκε σε μια πολιτική και οικονομική λαίλαπα, βρέθηκε ουσιαστικά με το ένα πόδι έξω από την ευρωζώνη. Η ίδια η Ευρώπη γνώρισε πρωτοφανή αναταραχή. Οι αγορές βουλιάζουν. Το ευρώ κινδυνεύει. Η Ελλάδα στήθηκε αναπολόγητη στο απόσπασμα της ευρωπαϊκής γνώμης και ο Πρωθυπουργός της υπέστη πρωτοφανή ταπείνωση στις Κάννες.
 Για ποιοΝ λόγο,  άραγε, συνέβησαν όλα αυτά; Επειδή έπεσε φυλλοξήρα; Επειδή φύσηξε βαρδάρης; Οχι. Επειδή ο Γ. Παπανδρέου εξήγγειλε ένα δημοψήφισμα χωρίς να σταθμίσει ούτε τις συνέπειες ούτε τις αντιδράσεις, το οποίο αναγκάστηκε να καταπιεί χθες, μπροστά στα όσα μεσολάβησαν.
 Εως εκεί,  δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα κατανόησης. Το ακατανόητο προκύπτει όταν ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται κατόπιν εορτής να ανακοινώνει περίπου αμέριμνος ότι «όλα είναι μια χαρά». Κάτι που σημαίνει πως είτε δεν αξιολόγησε τι συνέβη είτε αρνείται να αντιληφθεί τον κυκεώνα στον οποίο έχει περιέλθει η χώρα – με απολύτως δική του πρωτοβουλία...
 Αλλά και αυτό  ακόμη είναι δευτερεύον μπροστά στην ουσία του προβλήματος. Διότι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη χώρα ποιος θα το θεραπεύσει; Ποιος θα αποκαταστήσει το κύρος και την αξιοπιστία της στην Ευρώπη; Ποιος θα διασφαλίσει την ομαλότητα και τη νομιμότητα των εξελίξεων; Ποιος θα εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή προοπτική για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας; Ο Ρέππας με τον Αθανασάκη;
 Απέναντι  σε όλα αυτά (και αναφέρομαι στα απολύτως προφανή...) ο Πρωθυπουργός επέλεξε να συμπεριφερθεί σαν να μη συνέβη τίποτα. Σαν να μην τρέχει τίποτα. Λες και όσα συνέβησαν επί τρεις ημέρες ήταν δημιουργήματα της φαντασίας μας, συνέβησαν μόνο στο μυαλό μας – δυστυχώς, όμως, και στο μυαλό του Σαρκοζί, της Μέρκελ και όλων των άλλων Ευρωπαίων...
 Και αφού  δεν συνέβη τίποτα, εμφανίστηκε έτοιμος να συνεχίσει από εκεί όπου τίποτα δεν είχε προκύψει. Με το οξύμωρο επιχείρημα, «ψηφίστε με και βλέπουμε»
 Αλλά τι να δούμε;  Πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει πλέον τίποτα να δούμε ούτε να περιμένουμε από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Καλώς ή κακώς, ο πολιτικός χρόνος της έχει εξαντληθεί. Και το μόνο πραγματικά ζητούμενο είναι να διασφαλιστούν η οικονομική σταθερότητα και η πολιτική ομαλότητα μέχρι τις εκλογές. Τίποτα άλλο. Διότι τα άλλα εκτός από ακατανόητα είναι και τραγικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου