ΔΡΑΧΜΗ Ή ΕΥΡΩ

Δραχμή ή ευρώ, ή διαφορετικά, εθνικό νόμισμα ή κοινό νόμισμα. Το εθνικό μας νόμισμα το ζήσαμε και πορευτήκαμε με αυτό μέχρι την είσοδο της χώρας μας στην Ο.Ν.Ε. Το πλεονέκτημα της δραχμής ως εθνικό νόμισμα, έδινε τη δυνατότητα στη χώρα όποτε και όταν της ήταν αναγκαίο να "τυπώνει" δραχμές και να τις διοχετεύει στην αγορά μέσω της αύξησης των μισθών, χρηματοδοτώντας επενδύσεις και γενικά εξασφαλίζοντας την απαραίτητη ρευστότητα στην οικονομία της χώρας. Για να μετριάσει ή να αντιμετωπίσει πληθωριστικές τάσεις, κατέφευγε σε διάφορες οικονομικές, λογιστικές τεχνικές, με υποτίμηση ή με άλλους τρόπους.
Μ' αυτό τον τρόπο μείωνε στο ελάχιστο και τον απαραίτητο δανεισμό σε ξένο νόμισμα με σκοπό να καλύψει τις δαπάνες σε εισαγόμενα αγαθά ή σε άλλες δαπάνες. Με την είσοδο της χώρας στο κοινό νόμισμα, αυτό το προνόμιο, να "τυπώνει" δηλαδή χρήμα η χώρα μας το έχασε, δεδομένου οτι πλέον αρμόδια για τύπωμα χρήματος, ευρώ είναι η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα. Ετσι, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, η χώρα μας, όταν εξαντληθούν τα ταμειακά της αποθέματα λόγω κάποιων έκτακτων αναγκών ή λόγω εμφάνισης στοιχείων οικονομικής ύφεσης, ή λόγω μείωσης των εσόδων της δεν μπορεί να τυπώσει ευρώ ώστε να καλύψει το ταμειακό της έλλειμμα. Το αποτέλεσμα είναι να απευθυνθεί στις λεγόμενες "αγορές" για να δανειστεί. Και εδώ είναι το Μέγα Σκάνδαλο. Αντί να απευθυνθεί στην Τράπεζά της η οποία είναι η ΕΚΤ, απευθύνεται προκειμένου να δανειστεί σε ιδιωτικές τράπεζες, σε ιδιώτες. Το σκάνδαλο είναι προαφανές. Πώς επιτρέπουν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε να σύρονται τα κράτη-μέλη προς τους ιδιώτες δανειστές για να καλύψουν χρηματοδοτικές εθνικές ανάγκες. Εκτός απο σκάνδαλο είναι και αχαρακτήριστο ως ενέργεια δεδομένου οτι εάν δανειζόταν απο την ΕΚΤ θα πετύχαινε επιτόκιο 1%, ενώ οι ιδιωτικές τράπεζες δανείζουν με 6-7%!!! Αυτό εάν δεν είναι προδοσία τότε τί μπορεί να είναι;; Είναι προδοσία των λαών της Ε.Ε, απο τις κυβερνήσεις τους. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αντικρούσει. Σύρουν δέσμιες τις κοινωνίες και τους πολίτες σε οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Και είναι υπόλογες γι' αυτό στη συνείδηση του συνόλου των λαών της Ευρώπης. Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ευρώπη είναι πρωτόγνωρο και καταστροφικό. Διότι οδηγεί όλόκληρες κοινωνίες και έθνη στην οικονομική εξαθλίωση. Και πρέπει να σταματήσει αμέσως. Σε διαφορετική περίπτωση η πλήρης καταστροφή και η πτώχευση της Ε.Ε και των λαών της θα είναι πια μονόδρομος...Εάν σήμερα έκανε κάποιος μια σύγκριση του επιπέδου διαβίωσης του έλληνα της περιόδου με τη δραχμή, το εθνικό του νόμισμα και της περιόδου, της τελευταίας δηλαδή δεκαετίας, με το κοινό νόμισμα το ευρώ, είναι βέβαιο οτι το εθνικό νόμισμα θα ήταν στην κορυφή της προτίμησης με συντριπτικά ποσοστά προτίμησης. Στον αντίλογο οτι η ελλάδα θα μπορούσε να ευημερήσει και εντός της ΟΝΕ έχοντας το ευρώ ως νόμισμα υπάρχουν και απόψεις που υποστηρίζουν οτι θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί χωρίς αμφισβητήσεις. Είναι πιθανό και αυτό αλλά θα πρέπει να υπάρχουν και οι προυποθέσεις αποτελεσματικού χειρισμού αυτού του νομίσματος το οποίο έφερε τεράστια αύξηση τιμών, μή αναλογική αύξηση μισθών και εμφάνιση κερδοσκοπικών φαινομένων. Εάν όλα αυτά είχαν αποφευχθεί, εάν συγκρατούνταν δηλαδή οι τιμές και η αύξηση του κόστους διαβίωσης, ίσως να μην βρισκόμασταν ως χώρα σήμερα σ' αυτή την κατάσταση. Το αποτέλεσμα όμως σήμερα το οποίο δείχνει μια ελλάδα πτωχευμένη, οδηγεί σε μονόδρομο: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ...