Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Τρεις εικόνες, ένα συμπέρασμα


Η ΕΙΚΟΝΑ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να χειροκροτούν ενθουσιωδώς τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, την ώρα που κατέθετε στα πρακτικά της Βουλής την επιστολή του προς τη διευθύντρια του ΔΝΤ κ. Λαγκάρντ, θα μείνει για πολύ καιρό χαραγμένη στη μνήμη των Ελλήνων. Και αυτό γιατί η συγκεκριμένη σκηνή ήρθε να επιβεβαιώσει και να υπογραμμίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο το βαθύτατο και μάλλον αγεφύρωτο πλέον χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και την κυβερνητική .....πλειοψηφία. Την ίδια στιγμή που έξω από τη Βουλή εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρωμένοι διαδήλωναν κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου, στη μεγαλύτερη ίσως κινητοποίηση της μεταπολίτευσης, οι βουλευτές του Κινήματος επιδοκίμαζαν με ηχηρό τρόπο την... ακύρωση του θεσμικού τους ρόλου! Την αυτοκατάργησή τους! Γιατί, τι άλλο μπορεί να συμβολίζει μια επιστολή με την οποία ο υπουργός Οικονομικών δεσμεύεται για μεγάλες και επώδυνες για την κοινωνία αλλαγές, απέναντι σε έναν διεθνή οργανισμό, χωρίς την προηγούμενη συμφωνία του Κοινοβουλίου; Χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση; Και βέβαια, δεν σκέφθηκαν οι χειροκροτητές ότι, με τις επευφημίες τους στον κραδαίνοντα την επιστολή «παράδοσης» στις βουλές και τις ορέξεις του ΔΝΤ κ. Βενιζέλο, διέψευσαν κατ’ ουσίαν παταγωδώς και την κομματική τους επιχειρηματολογία περί δήθεν δράματος των κυβερνητικών βουλευτών, που ψηφίζουν με βαριά καρδιά, κόντρα στην πραγματική τους βούληση, για να σωθεί η πατρίδα. Οταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν πανηγυρίζεις...

Η ΔΕΥΤΕΡΗ «εικόνα» που είδαμε τις τελευταίες ημέρες και θα επηρεάσει καταλυτικά στη συνέχεια τις πολιτικές εξελίξεις είναι αυτή των τριών κορυφαίων υπουργών που συνδιαμόρφωσαν και συνυπέγραψαν ένα πολιτικό κείμενο-μανιφέστο για την «επόμενη μέρα». Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος και Ραγκούσης έσπευσαν να λάβουν θέσεις απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην αφετηρία της κούρσας διαδοχής του πρωθυπουργού, που ανεπίσημα έχει ήδη αρχίσει. Και είναι κοινό μυστικό ότι την επομένη των αποφάσεων για το κούρεμα του ελληνικού χρέους, δηλαδή πιθανόν αύριο ή πάντως το αργότερο την Πέμπτη, θα αρχίσει αμέσως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ το πολιτικό «κούρεμα» του Γιώργου Παπανδρέου. Η υπόγεια αμφισβήτησή του από τους κορυφαίους του Κινήματος έχει ήδη γιγαντωθεί. Υπουργοί που μετέχουν στον στενό πυρήνα της εξουσίας τον κατηγορούν ότι είναι πολιτικά απών και ότι, πάντως, σίγουρα δεν κρατάει γερά το τιμόνι της χώρας. Και διαμαρτύρονται ανοικτά για έλλειψη στοιχειώδους ενημέρωσης στα μεγάλα και κρίσιμα εθνικά θέματα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό των χειρισμών για το δημόσιο χρέος. Παράλληλα, πυκνώνουν οι δηλώσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που ζητούν πλέον ευθέως τη συγκρότηση μιας άλλης κυβέρνησης, ακόμη και χωρίς τον σημερινό πρωθυπουργό στην ηγεσία της. Τον αμφισβητούν ανοιχτά!

Η ΤΡΙΤΗ εικόνα αυτής της εβδομάδας, που στοιχειώνει τις σκέψεις των Ελλήνων, είναι αυτή του άνεργου οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, που έχασε τη ζωή του στα γενικευμένα επεισόδια της Πέμπτης, στη διάρκεια των οποίων καταλύθηκε για πολλοστή φορά κάθε έννοια κράτους. Η Αστυνομία παρέμεινε και πάλι επί μακρόν σε ρόλο απλού θεατή των συγκρούσεων. Και βέβαια, η συνεχιζόμενη επί δεκαετίες ανεμπόδιστη δράση κουκουλοφόρων και παρακρατικών στο κέντρο της Αθήνας έχει πλέον προσλάβει διαστάσεις σκανδάλου! Η σημερινή, μάλιστα, κυβέρνηση εμφανίζεται τόσο αδύναμη να το αντιμετωπίσει, που από ορισμένες πλευρές διατυπώνονται φαρμακερές υπόνοιες για το αν και κατά πόσον διαθέτει την ισχυρή πολιτική βούληση που απαιτείται για να το πράξει... Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι «βολεύει» τους κυβερνώντες η δράση της κουκούλας, καθώς αποτρέπει τη συμμετοχή στις λαϊκές κινητοποιήσεις φιλήσυχων, αγανακτισμένων πολιτών. Διαφορετικά, θα άφηνε η Αστυνομία την επίθεση των κουκουλοφόρων κατά των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ να εξελιχθεί ανεμπόδιστα; Θα παρέμενε αδρανής και αμέτοχη; Και θα επέτρεπε στη συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ να την υποκαταστήσει στο έργο της, αναλαμβάνοντας ρόλο στην προστασία της δημόσιας τάξης; Θα μου πείτε, αν δεν υπήρχε η οργανωμένη και αποτελεσματική περιφρούρηση του ΠΑΜΕ, θα είχαν γίνει πολύ χειρότερα...

ΟΙ ΤΡΕΙΣ αυτές διαφορετικές εικόνες της θερμής εβδομάδας που πέρασε οδηγούν, από άλλο δρόμο η καθεμία, στο ίδιο συμπέρασμα. Η χώρα πρέπει να επιλύσει άμεσα το κεντρικό πολιτικό της πρόβλημα, από το οποίο εξαρτώνται και όλα τα υπόλοιπα: το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα δεν διαθέτει πλέον την υποστήριξη των πολιτών. Και αμφισβητείται ανοικτά ακόμη και από την ίδια την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Οι περισσότεροι βουλευτές του μιλούν πλέον ανοικτά για μια άλλη κυβέρνηση, με έναν άλλο πρωθυπουργό. Και οι επίδοξοι διάδοχοι του Γιώργου Παπανδρέου έχουν ήδη βγάλει τα μαχαίρια από τα θηκάρια. Η κυβερνώσα παράταξη σπαράσσεται. Και ο τόπος πορεύεται ουσιαστικά ακυβέρνητος, στην πιο κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Η Ευρώπη αποφασίζει για μας χωρίς εμάς! Και βέβαια, την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία έχει περιπέσει σε βαριά κατάθλιψη. Βλέπει να χάνονται τα κεκτημένα δεκαετιών, να καταρρέουν τα εισοδήματα των ασθενέστερων νοικοκυριών, να διαλύεται η μεσαία τάξη. Μόνον η εγκληματικότητα αυξάνεται. Μόνον η ύφεση μεγαλώνει. Και βέβαια, η κοινωνική συνοχή υπονομεύεται συστηματικά. Η κοινωνική ειρήνη απειλείται ευθέως. Η χώρα βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Η μοναδική λύση πλέον, με δεδομένη την αδυναμία συνεννόησης των πολιτικών ηγετών, είναι να στηθούν αμέσως οι κάλπες! Και να δώσει τη λύση ο σοφός λαός!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου